Rino Serra/Le fior dël mal/092
XCII. Ij bòrgno
[modifiché]Contemp-je ànima mia, a son vreman spaventos!
E parej dij manichin; vagament ridicoj;
Teribij, singolar come a son ij sonamboj;
A dardegio chissà anté ij sò glòbi tenebros.
Ij sò euj, da doa la divin-a splùa a l'é partìa,
Coma s'a beichèisso lontan a stan a vardé
Al cel; e as vëddo mai anvers ël pavé
Pensé cinà, con la testa apesantìa.
A traverso parej ël nèir për nen limità,
O frel dël grandios silensi etern. O sità!
Mentre antorn a noi 't canti, riji e 't vas crijassand,
An-namorà dël piasì fin-a a la crudeltà,
Cò mi 'im rabasto parej! Pien dë stupidità,
I diso: an cel tuti sti bòrgno lòn van sërcand?