Rino Serra/Le fior dël mal/058
LVIII. Canson ëd prest mesdì
[modifiché]Combin che toe parpèile crudej
At dejo n'aria dròla assé
Ch'a l'é pa cola che 'nt n'àngel a-i é,
It ses masca e m'anciarmo ij tò euj,
Mi i t'adòro amor frivol
Mia granda teribil passion!
Con l'in-mensa devossion,
Cola dël prèive për sò idol.
A dan, desert e foresta
A toe tërse rudie 'n përfum bon;
Al misterios, a l'ha disposission
E al segret, toa testa.
Ël përfum a toa carn së sposa
Coma 'ntorn a n'incensor;
Ti t'ëm anciarmi 'mé la sèira àor,
Ninfa càuda e tënëbrosa!
Ah! Ij filtri ij pì fòrt
A valo pa toa molëssa,
Ti 't conòssi la carëssa
Ch'a fà rivive ij mòrt!
A son an-namorà toe anche
Dël tò dòrs e dij tò sen,
E t'anciarme ij cussin
Tutun con toe pòse stanche.
E mincatant, për pasié
Toa rabia misteriosa,
Ti 't don-i, seriosa,
Ël mòrde 'dcò 'l basé;
Ti t'im tormenti, mia brun-a,
Con un rije schergneur,
Peui it buti 'n sël mè cheur
Tòi euj doss coma la lun-a.
Sota toe scarpe 'd satin,
Sota ij tò pé 'd seda 'nciarmant,
Mi, i buto mia gòj debordant,
Mè genio 'dcò mè destin,
Mia ànima da ti guarìa,
Për ti, lus e anche color,
Esplossion ëd calor
Ant la nèira Siberia mia!