Rino Serra/Le fior dël mal/042
XLII
[modifiché]Còsa 't diras stassèira, pòvra ànima sola,
Còsa 't diras ti, mè cheur, cheur un temp passì,
A chila tant cara, tant brava e tant bela,
Che con sò sguard divin a l'ha fate arfiorì?
-A canté soe làude noi butroma nòst orgheuj,
A val gnente la dosseur ëd soa autorità;
Soa carn ëspiritual përfumà d'àngej, sò euj
Ëd na muda 'd ciàiror vestine a sà.
Sia andrinta la neuit che 'nt la solitudin,
Sia là 'nt la stra che drinta la moltitudin,
Ël sò fantasma 'nt l'aria a dansa coma fiama.
A vòlte a parla e a dis: "veuj ordiné, i son bela dòna,
Che për mè amor solament ël bel as ama;
Mi-i son l'àngel vardian, la musa e la Madòna"