Rino Serra/Le fior dël mal/038
XXXVIII. Semper eadem[modifiché]
"D'andoa a ven, costa dròla tristëssa it disìe,
Ch'a monta come 'l mar an slë scheuj nèir patanù?"
-Cand nòst bon cheur a l'ha già j'uve cujije,
Vive a l'é mal! A l'é 'n segret da tui conossù,
A l'é 'n dolor sempi, pa còsa misteriosa
E, coma vòsta argioissansa, ciàira a tuj.
Piantela donca 'd sërché, o bela curiosa!
E, bin che la toa vos sìa dossa, ste ciuto voi!
Sté ciuto voi ignorant! Ànima sempe 'ncantà!
Pì ancora dla vita, oh boca dal rije masnà,
La mòrt an ten sovens gropà con ij sò liass fin.
Lassé, che mè cheur ëd busìa a peuda 'nciochesse
E coma 'nt un seugn an vòstri bej euj campesse
E 'nsugnichisse për tant a l'ombra dij tòi sign!