Rino Serra/Garcia Lorca/040
L’AJEUL VEJ[modifiché]
Ant ël senté afoà
L’hai vist un bel ajeul
(Gossa ‘d cocodrilo)
Medité.
Con soa vesta vërda
Da abà dël diav,
Sò andi coret
E ‘l colèt ëstirà,
A l’ha l’aria bin arnosa
Da vej professor.
Coj euj ‘nfiapì
Da artista falì,
Coma bèico la sèira
Ch’a và!
L’é costa soa spasgiada
Dl’ambrun, amis?
Dovré ‘l baston, i seve
Tròp vej don ajeul,
E ij cit dël pais
A peulo deve në sbaruv.
Còs i serche ‘nt ël senté
Filòsofo bòrgno,
Se ‘l fantasma ‘ndecis
Ëd la neuit d’agost
L’ha s-ciapà l’orissont?
It serchi la limòsna bleu
Dël cel moribond?
Un centesim dë stèila?
O fòrse
I studie ‘n lìber
Ëd Lamartin e av piaso
Ij trij d’argent
Ëd j’osej?
(Bèica ‘l sol ch’a cala,
Tòi euj a luso,
O dragon ëd le ran-e!
Con në splendor uman.
Le góndole sensa rem
Ëd j’idee, a travërso
L’eva tënëbrosa
Dij tò arcancej brusà).
It ven-e sì a l’arserca
Dla bela laserta,
Vërda coma ij mësson
Ëd magg,
Coma le caviere
Dj’adoss andurmìe,
Ch’a l’ha dëspresiate e peui
L’é andass-ne da tò camp?
O doss anciarm d’amor rot
Ëdzor dij frèsch gionch!
Tutun vive! Che diav!
Im seve simpatich.
Ël dit:”Im but contra
Ël serpent” trionfa
An vòstr dobi manton
D’arsivësco cristian.
Già ‘l sol l’é svanì
Ant la copa dla montagna,
E a dësturbo ‘l marcé
Jë strop.
L’é l’ora d’andess-ne,
Lassé ‘l senté strèit
E continué pa a medité.
L’avrevi tut ël temp dòp
Për vardé le stèile
Cand sensa spressa
Ij verm av mangeran.
Torné a vòstra ca
Sot ël pais dij grij!
Bon-a neuit, amis
Don Ajeul!
La campagna l’é sensa gent,
Le montagne dëstisse
E ‘l senté desert;
Mach ëd tant an tant
A canta ‘l coco ‘nt l’ombrìa
Dj’arbre.
Vega de Zujaira 26 luj 1920