Renzo Brero/Feuje giàune

Feuje giàune

FEUJE GIAUNE
Le feuje l’han finì soa vita bela,
la vita curta d’na stagion fiorìa;
legere ’l vent dl’otogn a jë sbardela
për la campagna straca e sparlufrìa.

Scura la seira freida a j’acarëssa
e ant la rosà dla neuit ch’aj dëscolora,
le feuje giaune a marso ant la tristëssa,
le feuje giaune, sota ’l cel ch’a piora.

Da «Armanach piemonteis» 1931