Remo Bertodatti/Pilonèt ëd la Madòna
Pilonèt ëd la Madòna
[modifiché]Son pòchi ròch, ambërlifà ’d caussin-a,
che as ten-o s-ciass, për sentse pì sicur,
sota na coefa ’d lòse che a ruvin-a
sij pègn d’amor scarabocià ’n sël mur,
sij rissolin ëd fer batù dla frà:
ùnica blaga an tanta povertà.
Ant la nicia sombra, dzor na pera greva,
tra na mistà, un lumin, na scuela rota,
un mass dë stèile as bèiv un bicer d’eva,
fior ëd San Pé a ciucio ant na bota...
e sël pissèt, aranda a ’n candlé ’d tòla,
rij na Madòna bianca dë scajòla.
Na còsa sempia... Gnente ’d foravìa....
Epura, quand i passo sì davzin,
im sento frissoné ant ël cheur n’anvìa:
... Chin-o la testa divòt e i diso ’l BIN.