Remo Bertodatti/Ma 'l mar a l'é ant ij tò euj

Artorn

---

Ma 'l mar a l'é ant ij tò euj

Tra mila boche rosse ’d boganvila
ch’a archinco ’l murajet ch’as campa an mar,
as n’ancòrz gnanca
che un-a a manca.
Son mi ’l mascon ch’l’ha fala s-ciòde lì
për fé fiorì toa ciòma ’d rissolin:
coma ch’a të stà bin !
Adess i son gelos fin-a dël vent
ch’a l’ha chità ’l torment a j’ulivép’r ëvnite a fé ’d basin a picit buf...
e ’d col’ochëtta -bianca nivolëtta-
ch’a anventa ’d viravòlte sensa fin
për pieme ij tò lumin...
A s’àussa, as fërma, a cala...
A torna a bate l’ala
dossa come ’n sospir :
“ciamje s’an fà fé ’n gir !”
Com a sarìa bel
gòde la bin dël cel ëd nòstra bin
setà su l’ala candia dël gabian
man ant la man...
Volé dosman dosman
finché l’asur a nija drinta ’l mar...
... Ma ’l mar l’é ant ij tò euj,
lì ’nté i t’arbate
le bianche man dë s-ciuma dj’onde mate...
Sent ’me a compagno,
a l’òrgo grand djë scheuj,
nòstra canson d’ancheuj...
ëd jer…