Remo Bertodatti/Chërsent d'amor an cel
Chërsent d'amor an cel[modifiché]
L’hai vistje mi:
l’hai piaje ’n sël lobiòt!
Un Sol giovnòt,
pen-a coscrit ëd l’Alba,
l’ha slongà ’n ragg anvers un fil ëd Lun-a
e dun-a a l’é butasse a carëssela...
Pa ’l temp ëd dé ’n basin a soa bela
che chila, dontrè gnògne e ’n fil ëd vos,
a l’é slinguà ’nt la lus ëd sò moros.
... Mi, da col di, vardon,
j’euj pontà vers ël Cel,
l’hai nen perdù ’n pontel:
che bel !...
Chiel, tut ardor e feu,
brusava soa passion an col moment.
Chila, ant sò reu d’argent,
chërsìa ’d gòj lassù ’nt ël Cel soa èira.
Smijava na pupa co’l mimin a sèira...
A l’é durà doe sman-e costa sèn-a:
adess l’é pien-a.
a chërs mach pì ’l baron dij desideri.