Pinuccia Gamba/Sle nòte dla siala
Sle nòte dla siala[modifiché]
La giornà ’d Sol a së slarga ’nsima a la campagna, e a la fà muré sota a sò basin ëd feu.
Ël Sol, ant l’ora càuda dël mesdì, a s’amusa a gieughe con le feuje dla veja rol, e tuta la pianta a na preuva gòj. Ëdcò mi, arparà da na rama ch’a spòrz anver a la colin-a, i gòdo dël Sol e dla bin che sò basin a pòrta. Tratant le feuje dla veja rol a gieugo, lus e ombra, sla mia pel; a gieugo, ombra e lus, sla giairëtta dël senté. Na siala a canta. Sò cant a më s-ciorgniss, a m’anciarma.
Tuta l’aria a ’rson-a ’d sò cant. Sël gran ch’a mura, a së slansa ’n vòl ëd róndole. A s’àusso, as basso, a slargo soe ale an sl’òr ëd jë spi. D’achit, la siala a tas. Ël vent a àussa soa vos. Ël vent a canta con vos càuda, trames a le feuje dla veja rol.
An bass, a-j rëspond ël cant ëd jë spi. Ël vent am carëssa la facia, tratant a m’arson-a ’nt j’orije fàule ’d tempeste lontan-e, d’orissi e ’d tormente. Am conta ’d bësbij mormorà da para dij ròch, an sla ponta dij brich, a doi pass dai giassé. La siala a arpija sò cant... ël vent as pasia, combin ch’a sofia ancora. An cò dla colin-a, ël vej mulin, con soe pale dasiante, a mulin-a ij ragg dël Sol. Le scaje lusente as pianto ’nt ij làver dij virasoj che, përparej, da lontan a sbërluso, coma faravòsche ’d lus. Tròp lontan-a, da l’èira dla cassin-a, mama am ciama... ma, mi i la sento pa...
Sël tut a-i é mach lë sgarì dla siala, ch’a vija sla caudura.