Maravija d'un cant[modifiché]

Longh e dëstèis sël pra, sì, an sla riva dël ri ch’a cor tra cel e tèra, parland sotvos a j’orije dël temp, i scoto ël bate ’d mie ven-e... ... mie ven-e, coma ven-e ’d tèra, a guerno an lor la sava ’d Vita, che lesta a cor vers soa sorgiss: ël cheur! E ’l cheur a dventa conca doa a s’archeujo j’eve ch’a tombo a cascada, arnovand la vita... ... dròlo! Sti euj a pioro, tramentre tut mè esse a s-cionfa për la gòj che tut a lo pija, e a lo buta sot dzora për tant boneur... ... ël vent a l’é la sola vos ch’a resta a parlé, sotvos, e le feuje dle piante a-j rëspondo... e ’l ri a-j fà da arson... e ’l cant ëd le siale as fà pì fin, fin-a a smijé a un «LA» ch’a scandiss ël bate dj’ale ’d parpajon ëd tuti ij color...

Pinuccia Gamba