Pautasso Antonio esperto di matrimonio/Atto primo

Da Wikisource.

Artorn


ATTO PRIMO[modifiché]

SCENA I[modifiché]


(Averardo, Teresa, Ercoletti)

          (LA SCENA SI SVOLGE NELLO STUDIO NELLA CASA DELL’AVVOCATO ANTONIO PAUTASSO; SCRIVANIA INGOMBRA DI SCARTOFFIE D’OGNI GENERE; DIETRO DI QUESTA UN PAIO DI SCAFFALI CON CARTELLE CONTENITORI VUOTI, VOLUMI RIGUARDANTI CODICI E LEGGI; QUALCHE QUADRO ALLE PARETI E LA LAUREA DEL PADRONE DI CASA INCORNICIATA; MOLTA CONFUSIONE E DISORDINE)

AVE   (È SEDUTO ALLA MACCHINA DA SCRIVERE E BATTE A FATICA I TASTI CON UN SOLO DITO; SI TRATTA DI UN GIOVANE DALL’ARIA COMPLESSATA E TIMIDA E CON I RIFLESSI PIUTTOSTO RITARDATI; SQUILLA IL TELEFONO CHE È SULLA SCRIVANIA ED AVERARDO SI ALZA PER ANDARE A RISPONDERE; FACENDO QUESTO INCIAMPA IN UNA SEDIA E FA CADERE UNA CARTELLA CHE È ACCANTO ALL’APPARECCHIO; MENTRE RISPONDE AL TELEFONO, RACCOGLIE I FIORI CON COMICA FATICA) Pronto, studio dell’avvocato Pautasso... Buongiorno... No, l’avvocato è in tribunale... Beh, sono l’avvocato Barbaresco, il praticante... Ah, sì, è lei, signora Vergnano?... Sì, certo, per l’incidente. Ma l’assicurassion a l’ha peuj pagala?... Come, no?... Chila a l’ha nen acetà? E perchè? A jë smijo pòche sinchsent euro per un brass rot?... Ah, beh, sì... magara a l’ha rason, ma l’incident a soa cusin-a a l’è capitàje a Turin e lì j’òss rot ai pago ‘d pì... A sa... sì i soma ‘n provincia... tut a costa meno... A va bin, a va bin... i vado mi a l’assicurassion... sì, sì, ij parlo mi. Arvëdse, madamin... Sì, sì, ceréa... ch’a staga bin. (RIATTACCA E TORNA ALLA MACCHINA DA SCRIVERE RIPRENDENDO A COMPITARE) “...Per... la... lite... di viale... Pilsudski...” (NON RIESCE A SCRIVERE “PILSUDSKI”; PROVA UN PAIO DI VOLTE) ...“Pilsd”... “Plisd”... “Plusk”... (DECIDENDOSI) Mah... mi i buto cors Italia, tant a l’è pen-a lì al canton! (SCRIVE; SUONA IL CAMPANELLO; ENTRA TERESA DALLA CUCINA, ASCIUGANDOSI LE MANI AL GREMBIULE; ESCE PER ANDARE AD APRIRE; INTANTO AVERARDO ESTRAE IL FOGLIO DALLA MACCHINA DA SCRIVERE E LO VA A DEPORRE SULLA SCRIVANIA; TERESA RIENTRA CON ERCOLETTI, CHE INDOSSA TUTA E SCARPE DA GINNASTICA).

TER    No, ij lo ripéto: l’avocat a j’è nen.

ERC   (ACCENNA CONTINUAMENTE A MOVIMENTI GINNICI, COME FLESSIONI E SIMILI) A va bin. I lo speto.

TER    Ch’a scusa, neh... ma a l’è peuj na ròba tant amportanta? Perchè ai sarìa sì ‘l praticant... (INDICANDO AVERARDO)

ERC   Ah, bon col-lì!

AVE   Come a sarìa a dì: “bon col-lì”?

ERC   A sarìa a dì ch’a l’è avocat e part an càusa!

AVE   Ah, a l’è per la stòria dël terèn... I l’hai scrivùila mi, la racomandà.

ERC   Eh, già! Col terèn ch’ai fa tant gola a la soa riverìa mare! Ma ch’ai lo disa pura, ch’a s’ilùda nen! A peul mandemne dosènt, ëd le soe racomandà! Faroma ‘d càuse per vint’ani, ma a la sponterà mai!... Am dispias mach che ‘n vej amis come Antònio Pautass, l’avocat Pautass, as buta contra ‘d mi.

AVE (SENTENZIANDO) Dura lex, sed lex.

ERC   (INSOSPETTITO) E cò a veul dì tut ës “latinorum”?

AVE   Eh, mè car monsù... a veul dì che quandi ‘n teren a serv e a n’àutr a serv nen, a bzògna déilo a col ch’ai serv, e nen lasséilo a col ch’a serv nen, perchè s’a serv a serv, ma s’a serv nen a serv nen. (RESTANO UN ATTIMO TUTTI PERPLESSI, LUI COMPRESO) Beh, mi i vado a l’assicurassion. (PRENDE LA SUA VALIGETTA E SI AVVIA) E mia mama, la contëssa, a l’ha tute le rason, perchè a chila ai serv! (ERCOLETTI EMETTE UN GRUGNITO DI MINACCIA ED ACCENNA AD INSEGUIRLO; AVERARDO, ATTERRITO, SCAPPA FUORI)

SCENA II[modifiché]


(Teresa, Ercoletti)

ERC   (FURIOSO) Mi chiel-lì i peuss nen vëddlo! Un dì o l’àutr, con un colp... (ACCENNA AD UN COLPO DI KARATE) ...ij deurbo la burnìa!

TER    Su, ch’as calma, monsù Michel... Dòpo tut l’avocat Barbarèsch...

ERC   E chi ch’a sarìa? N’àutr avocat?

TER    Ma nò... (INDICANDO LA PORTA DALLA QUALE È USCITO AVERARDO) L’avocat Averardo Barbaresco... ël praticant, lì...

ERC   Ah... ël parpagnàco!...

TER    Ch’a scusa, neh, ma l’avocat Barbaresco a l’ha ‘dcò le soe bon-e rason... An fin dij cont a difend mach j’anteressi ‘d soa mare, la contëssa Barbarèsch. E peuj... disomlo ciàir... chiel ëd col terèn còsa ’s na fa?

ERC   Im na faso lòn ch’i veuj. A l’è me e im lo ten-o. E i veuj andé avanti con la càusa. A veul dì ch’im pijeràj n’autr avocat. Sì, i pagherài n’avocat ch’a vada ‘n càusa contra ‘l mè amis Antònio! Tant chiel a l’è un ëd coj avocat che le càuse ai perdo tute... A l’è l’avocat ëd le càuse perse!

TER    (INSORGE) Monsù Ercoletti! Ch’as vergògna a dì ‘d ròbe parej! Se Antònio... cioè, l’avocat Pautass a perd quàiche càusa, a l’è mach perchè a l’è tròp brav. A l’è nen bon a corompe ij testimòni... E peuj a j’è mai gnun ch’a lo paga... Da chiel ai ven mach i pòvri diav, coj sensa ‘n sòld... e chiel a manda mai via gnun. Dle vòlte a paga chiel fin-a le marche da bol...

ERC   Sòn i lo sai benissim! I l’hai fin-a dijlo mi tante vòlte ‘d fesse ‘n pòch pì furb. (STIZZA DI TERESA) Ma adess, ch’a ven-a ‘dcò a butesse contra mi...

TER    Ma a l’è nen ch’as buta contra chiel... A l’è che ‘l fieul ëd la contëssa a fa ‘l praticant ambelessì, ant ël sò studi... a l’era lògich ch’a incarichèisso chiel, nò? Dòpo tut a l’è l’ùnica clienta ch’ai pagherà l’onoràri... almeno i spero... Ma a lo sa, monsù Michel, che a l’è ses mèis che ant ësta ca i mangioma pì nen ëd carn?

ERC   Ah... i seve a dieta?

TER    Macché... ël maslé an fa pì nen credit!

ERC   Ch’a guarda, Teresa, s’a veul iv compro mi ‘n gnòch ëd bujì, ma an sl’afè dël teren i peus nen cede. Cola contëssa mi i la conòsso nen, ma pitòst ëd déila vinta i faso na matan-a! I vado ant ël sò castel e... Zach! Zach! (MIMA I COLPI) Con doi colp ëd karaté ëd na contëssa i na faso quatr!... Am dispias per Antònio, che pitòst che déje ‘d pensé im farìa tajé ‘n brass...

TER    E mi tuti doi...

ERC   I lo sai, i lo sai...

TER    I son con chiel da vint’ani e i sai nen lòn ch’a farìa sensa mi. Svanì come ch’a l’è, as buterìa le braje al pòst ëd la giaca. E peuj a l’è tròp brav. A duvìa nen fé l’avocat.  Al dì d’ancheuj, per fé l’avocat a venta avej ël cheur pien ëd pluch come na ramassëtta!...

ERC   Chissà perchè a l’è mai vorsusse marié...

TER    Perchè j’òmo a son fàit parèj... A cerco, a cerco... e as n’ancòrzo nen ëd le fior ch’a l’han tacà... (ALLUDENDO A SÉ STESSA) E chiel, monsù Michel... (TRASOGNANTE) A l’è mai stàit an-namorà?

ERC   Na vòlta sola, an vita mia. A Saint Vincent. Im trovava là, an ritir con la squadra ‘d ginàstica... e na neuit, mentre ch’i spassigiava an s’un senté contornà da le begònie... i l’hai ancontrala... sota la lun-a... come n’aparission... A l’era bela... òrco s’a l’era bela!... Con doi euj nèir ch’at passavo da part a part... Anche mi... i l’avìa vintesinch ani e... i faso nen per dì, ma... modestament, i fasìa mia figura, neh... Tut a l’è stàit come ‘n seugn... I son ëstàit sò prim òmo, a l’ha dime... (INFERVORANDOSI) Eh, cara Teresa... s’i penso a cola neuit...

TER    (SCHERNENDOSI) Monsù Michel!... Mi i son tòta...

ERC   (SI RISCUOTE) Oh... ch’a më scusa...

TER    (COMICAMENTE CURIOSA) E peuj? Come a l’è ‘ndàita?

ERC   E peuj gnente! (NUOVAMENTE ESTASIATO) Come a l’è rivà, così a l’è sparìa... I l’hai gnanca savù ‘l sò nòm... Ma a l’è intrame ‘ndrinta, sì... (INDICA LA TESTA) Sì... (INDICA IL CUORE) Sì... (ACCENNA AD INDICARE IL BASSOVENTRE, MA POI TORNA IN SÉ) Daspertut! (SUONA IL CAMPANELLO, CHE TERESA NON SENTE, POICHÉ ASSORTA)

TER    (DOPO UN MOMENTO SI SCUOTE E VA AD APRIRE; RIENTRA CON UN TELEGRAMMA; NEL FRATTEMPO ERCOLETTI HA CONTINUATO A FARE FLESSIONI ED ESERCIZI GINNICI) Sì a deuv esse n’àutra rogna per ël mè pòver avocat.

ERC   Ëd chi ch’a l’è?

TER    (CON UNA PUNTA DI GELOSIA) A sarà ‘d cola lontan-a ‘nvoda... sola... a l’ha avù ‘l bèch da ciaméje a l’avocat d’esse ospità ‘mbelessì per quàiche dì e con ës telegrama a anùnsierà ‘l sò ariv...

ERC   Pròpi na bela rogna...

TER    Oh, ma mi ij faso mangé salada tuti ij dì... e peuj ij piat ai laverà chila... (SUONA IL TELEFONO; AL RICEVITORE) Pronto? Studio avvocato Pautasso... (SUONA IL CAMPANELLO)

ERC   (ALLUDENDO ALL’INGRESSO) I vado mi. (ESCE AD APRIRE)

TER    No, l’avvocato non c’è... Beh, questo non lo so... Mah, quando avrà finito in tribunale... Va bene, glielo dirò. Buongiorno. (RIATTACCA)

SCENA III[modifiché]


(Chiappetti, Teresa e Ercoletti)

CHI     A j’è nen l’avocat?

TER    Nò.

ERC   I l’hai già dijlo mi. Ma a l’ha nen vorsù sente rason e a l’è intrà l’istess.

TER    Ma chiel a l’è nen monsù Chiappetti? La soa causa ‘d separassion a l’è già stàita sarà, nò?

CHI     Sarà! Sì, sarà! Ma tut a mè dani! I deuvo passéje 500 euro al mèis, a cola...

ERC   (LO INTERROMPE) Per piasì... (INDICANDO TERESA) A l’è tòta!

CHI     E a mi còsa ch’am na frega? Gnente, i duvrìa passeje!... I l’hai trovala cogià ansema a mè coméss! Pì che parej... Adulterio! (SUONA IL CAMPANELLO E TERESA ESCE AD APRIRE) Tre moros fiss, a l’avìa... capì? E, contut sòn, l’avocat Pautass a l’è nen stait bon a fela condanè. Ma as capiss!... Chila a l’avìa n’avocat an gamba... e nen un ciola come costì! Ma quand ch’a torna... am sentirà!

ERC   (MINACCIOSO VERSO CHIAPPETTI) Quand a tornerà l’avocat, chiel a starà bin bin tranquil! Perchè Antonio a l’è onest, come òmo e come avocat! E peuj, s’a veul savèilo, l’avocat ëd soa fomna a l’era un dij sò amanti!

CHI     I l’hai sempre savulo! Ma Pautass a l’è nen stait bon a dimostrélo dëdnans al giudes! (DISPERANDOSI) 500 euro al meis!... Ma andoa i vado a pieje mi, 500 euro al meis da deje a cola... (RIENTRA TERESA CON PIERO TAROCCO, CHE ARRIVA VESTITO DA POSTINO)

SCENA IV


(Chiappetti, Teresa, Ercoletti, Tarocco)

PIE     Eh, cara Teresa... la vita a l’è në mnis... ël mond a l’è në scheur...

ERC   Ma chiel a l’è nen monsù Taròch? (GLI SI AVVICINA E GLI STRINGE ENERGICAMENTE LA MANO) Come ch’a stà?

PIE     (URLA DI DOLORE PER LA MANO STRETTA CON TROPPA ENERGIA DA ERCOLETTI) Ahia! Am fa mal!... Sì... i son pròpi mi... Piero Tarocco, l’òmo pì sgarà ‘d tuta la tera... i soma conossusse ‘mbelessì...

CHI     Bin, adess i faso ‘n sàut an negòssi e peuj i tornerai... e come se i tornerai... per parlè con col ciola ‘d n’avocat! E alora am sentirà! Altroché, se am sentirà! (ESCE FURIBONDO)

PIE     Ma quand ch’a torna l’avocat?

TER    E chi a lo sa? Ancheuj a j’è lë siòpero dij cancelié...

PIE     Ma mi i l’hai pressa! A l’è n’afé urgent!

TER    E alora, ch’a lo speta ambelessì!

PIE     Ehm... tòta Teresa... an cusin-a a l’avrìa nen per caso... un tòch ëd pan e salam? A l’è da stamatin prest ch’i giro per la pòsta... e a l’è vnume ‘n përtus ant lë stòmi... (SUONA IL TELEFONO)

TER    (MENTRE RISPONDE) Ch’a vada ‘n cusina, quaicòs a troverà.

PIE     Grassie. (USCENDO IN CUCINA) Eh, cara Teresa... la vita a l’è në mnis... ël mond a l’è në scheur...

TER    (AL TELEFONO) Prònto? Studio dell’avvocato Pautasso... (CON TONO RIVERENTE) Oh, buongiorno, signora contessa... No, l’avvocato non c’è... e nemmeno il sostituto, suo figlio...

ERC   (SOTTOVOCE A TERESA) Ch’am fasa parlè mi... (CERCA DI PRENDERLE LA CORNETTA, MA TERESA FA RESISTENZA, POI ERCOLETTI RIESCE A STRAPPARGLIELA) Prònto, signora contessa, la esequio... ehm... la ossequio. Lei non mi conosce personalmente, però mi conosce fin troppo bene legalmente, perchè mi ha fatto scrivere una raccomandata. Io sono Michele Ercoletti, il proprietario di quel terreno che le fa tanto gola... Prònto?... Prònto!... Bòja fàuss!... (RIATTACCANDO) A l’ha dëstacame ‘l teléfono ‘n sla facia! Ma che maleducà, sti nobij! Ah, ma con mi a la sponta nen, neh!... Con doi colp ëd karatè... Zach! Zach! Mi i la ruvin-o!

TER    (CHE INTANTO ERA ANDATA ALLA FINESTRA A GUARDARE) Ooohh... A l’è ancamin ch’ai riva l’avocat...

ERC   (VA ANCHE LUI ALLA FINESTRA A VEDERE) Ma come mai a cor parej?

TER    A l’ha vist come ch’a l’è bel, quand ch’a cor?

ERC   Beh... bel, peuj...

TER    Con cola tòga ch’a svolassa... a smìja Amleto!

SCENA V

(Pautasso, Teresa, Ercoletti)

ANT    (ENTRA DI CORSA, COL FIATONE; INDOSSA UNA TOGA ED HA UNA BORSA PORTADOCUMENTI IN MANO; VESTE UN ABITO LOGORO E FUORI MODA ED HA LA BARBA NON RASATA) Per la carità! Non aprite! Durbìje a gnun! Oh, Nòsgnor... (VA A VEDERE ALLA FINESTRA)

TER    Ma ch’as seta, avocat...

ERC   Perchè it vade ‘n gir con la tòga?

ANT    Perchè a l’ha minaciàme!

ERC   Chi a l’è ch’a l’ha minaciàte?

ANT    Ël mè client.

TER    A l’ha sentù? Anvece ‘d paghélo, a lo minacio ëdcò...

ERC   Sta tranquil, Tònio. Se quaidun at toca... Con doi colp ëd karatè... Zach! Zach! Mi i lo s-ciapo ‘n doi, come ‘n ghërsin!

ANT    Sì, ma se mi i treuvo quaidun quandi ti it je ses nen, ‘l ghërsin i lo divento mi!

ERC   Ma la tòga, còsa ch’a j’intra?

ANT    (RECITA) “Articolo 336 del codice penale: Violenza a pubblico ufficiale...” Sensa la tòga i son un panada qualunque. Con la tòga, anvece... i son un panada ufisial!... Se ‘n badòla qualsiasi as preuva mach a tochéme... i lo denùnsio... peuj i vado da n’avocat... e i la vëdroma, bòja fàuss!...

ERC   Ma scusme... perchè ch’it deuve andè da n’avocat? It ses ti n’avocat!

ANT    Eh, sì... Ma mi i son n’avocat da pòch... i lo sai pro... I son n’avocat ëd le càuse perse... nen n’avocat ëd coilà... anfrissà ‘nt la politica... ch’a san come fè per guadagnè ‘d milion...

TER    A l’è tròp modest!... Ah, a propòsit... A l’ha telefonà monsù Verzetti. A dis parej che ‘l testimòni a lo fa nen, perchè ai dan gnente.

ANT    A l’ha pa tòrt... Ël rimbors ëd le spèise ai lo dan a chi ch’a sta a pì ’d 2 Km e mes dal tribunal. Chiel a sta a 2 Km e 400 meter e quindi a jë speta gnente...

ERC   Ma come... a l’han misurà?

ANT    E come nò? A l’han ciamà ‘n geòmetra, camionëtta, operaj, palét, ij binòcoj... A sarà costaje 1000 euro... Se ai dasìo 100 euro a Verzetti, chiel a vnisìa ‘d corsa e ‘l govern a risparmiava 900 euro!

ERC   Ma ròbe da mat! Che porcherìa, la burocrassìa!

TER    (TOCCANDO AFFETTUOSAMENTE LA FRONTE AD ANTONIO) Ma avocat... chiel a l’è tut sudà! Perchè a ven nen dëdlà, ch’ij cambio la majëtta?

ANT    Sent, Teresa... la majëtta, se mai, im la cambio da mi... (APPENDE LA TOGA ALL’ATTACCAPANNI; TERESA ESCE QUASI OFFESA)

SCENA VI[modifiché]


(Ercoletti, Pautasso)

ANT    Chilassì a ven sempre pì pesanta... a na capiss pì gnun-a. Da ani a më scriv ëd bietin d’amor e am jë fica daspertut! Fin-a ‘n sla carta igénica, i l’hai trovà ‘d messagi... “Amore mio, ovunque, ma a te vicino... sono come l’edera...”

ERC   Euh, che ròba! Dògni mòdo, sent un pòch mi, adess. Perchè it l’has mandame sta racomandà? (ESTRAE UNA BUSTA CON REGOLARI BOLLI E TIMBRI)

ANT    Eh... còsa it veule ch’it disa?... Mi i faso l’avocat... La contëssa a l’è vnùita da mi per col teren che ti it veule nen moléje...

ERC   E ti it sarìe bon a feme causa?

ANT    E it ses nen content? Tant mi ij perdo tute, le cause!

ERC   Sent, Antònio... cercoma ‘d butesse d’acòrdi. Ti, duminica, ven a mangè da mi. Mi it faso ‘n disnè con ij fiòch e le frange. It lo sas che ij “singles” a san fè bin da mangè... (DIVENTA PENSIEROSO) D’autra part... mi i l’avrìa marià mach cola là... (SOGNANDO) Cola... e gnun-e d’autre...

ANT    Ah, cola dle begònie? Ma va giù... per mi a l’era un-a dël gir...

ERC   (LO INTERROMPE) Tònio! A l’è stàita ël mè grand amor!... Alora, d’acòrdi eh? Duminica it ven-e da mi, parej i na parleroma.

ANT    T’ëm fase na cotlëtta bela spëssa? Con le patatin-e fricassà? (PREGUSTA LA MANGIATA)

ERC   Ma sì, sta tranquil! It faso lòn ch’it veule. (ENTRA AVERARDO CON LA BORSA IN MANO)

SCENA VII

(Pautasso, Ercoletti, Averardo)

AVE   Cerèa, avocat. I son ëstait da coj dl’assicurassion, per ël brass rot ëd madama Vergnan... A veulo deje mach 500 euro, nen un pich ëd pì.

ANT    500 euro per un brass rot! E pensè ch’i l’hai fin-a dije ch’a fasìa la massagiatriss... parej, sò òmo a vorìa feme queréla!

AVE   Contut, madama Vergnan a l’ha finì d’acetè. Però a veul che la parcéla a la paga l’assicurassion... e l’assicurassion a jë sta nen...

ANT    Ecco! Costi a son ij mè guadagn!

ERC   Sent sì, Antònio. Un momentin fa, i l’hai parlà con ël tò segretari per col terén... e chiel a insist a dì che mi i duvrìa déjlo!

AVE   Sì! Perchè sednò noi i saroma ‘l passagi! A l’ha dilo mia mama!

ERC   (IRRITATO) I sare ‘n bel gnente! Mi i l’hai ël drit ëd passagi! Le carte a parlo! E mi dël vòstr avocat... (RIVOLTO AD ANTONIO) Scusme, neh, Tònio... Mi im na frego! E s’a l’è necessari, la giustissia mi im la faso con le mie man! A veul vëdde? (PRENDE LA GUIDA TELEFONICA E LA DA AD AVERARDO) Ch’a ten-a sì... (AVERARDO REGGE LA GUIDA, MENTRE ERCOLETTI EMETTE UN GRIDO SELVAGGIO, DA UN COLPO SECCO DI KARATE COL TAGLIO DELLA MANO DESTRA E L’ELENCO SI SPEZZA IN DUE)

ANT    Sent, Michel, it deuve finila ‘d rompe tute le guide dël teléfono... La Telecom a veul pì nen demne!

ERC   It deuve scuseme, ma col torolo a l’ha fame perde la passiensa... (POI SI RIVOLGE AD AVERARDO) E ch’ai lo disa pura a soa mama! Is vëdroma ‘n tribunal! (ESCE INFURIATO)

AVE   (GLI GRIDA DIETRO) E sensa guide dël teléfono!

ANT    Ma fate furb! Gionta nen ëd fer a la ciòca! (POI CON TONO SUADENTE) Sent, Averardo... perchè it convince nen toa mamina a vnì ambelessì? I cercheroma ‘d butesse d’acòrdi... (POI GLI DA L’ELENCO SPEZZATO) Toh, va a la Telecom... e cerca ‘d fetne dè n’autra... possibilment sensa paghè...

AVE   Con mia mama i peuss provè, ma chiel a sa benissim ch’a seurt mai da la villa... (ESCE)

SCENA VIII[modifiché]


(Pautasso, Teresa)

TER    (ENTRANDO CON VOCE DOLCE) Tonino... Oh... ch’a scusa, avocat...

ANT    Teresa! It deuve piantela lì! It deuve calmete!

TER    Ma ël mè sentiment a l’è sincer...

ANT    Ij sentiment a deuvo nen dominè!... E peuj, che ròba ch’a l’è col afé ross ricamà ‘n sla mia camisa da neuit?

TER    A l’è ën cheur...

ANT    A parte che a smìja na tomatica... ma basta con le svenevolësse! Basta guardé dal përtus ëd la seradura, quand ch’i vado ‘nt ël bagn!

TER    A l’è nen vera!

ANT    A l’è vera! Na vòlta i l’hai guardà mi dal pertus... e i l’hai vist da l’autra part n’euj. Ëd chi ch’a l’era? D’Averardo?

TER    (CON VOCE FLAUTATA) Sei così bello!...

ANT    E dame nen dël ti! Ma ròba da mat! E it sas perchè it sopòrto e it licensio nen? Perché i duvrìa dete vint mila euro ‘d liquidassion, pì ij doimila ch’it l’has prëstame, it l’has capì? Sù, disme, còsa ch’it vurìe?

TER    A l’è rivàje ‘s telegrama... e i son dësmentiame ‘d déilo... (ESTRAE IL TELEGRAMMA E LO PORGE AD ANTONIO, CHE GLIELO STRAPPA DI MANO)

ANT    Ecco... it vëdde còsa ai sucéd con le passion incontrolàbile? Cost a pudrìa esse ‘n telegrama important... ëd quaidun ch’a veul paghé la parcéla... e ti it dësmentie? (APRE IL TELEGRAMMA E, MENTRE LO SCORRE, TERESA ALLUNGA IL COLLO PER LEGGERLO ANCHE LEI)

TER    A l’è ‘d cola soa novoda?

ANT    Ma che novoda!... A l’è la novoda d’un mè cusin a la lontana! E peuj... figuromse se it l’has nen lesù tute le soe letere!

TER    Oh, nò...

ANT    Oh, sì... Come i faso a dije ‘d no, con tuti ij piasì ch’a l’ha fame sò pare?

TER    A l’è na bela rogna! A dis ch’a riva ancheuj?

ANT    Còsa a duvìa capiteme! Chila a chërdrà ‘d trovè ambelessì comodità e bej disnè...

TER    Servìa e riverìa...

ANT    Ti sta ciuto. Se a smìja a soa mare, a sarà n’oror... la butroma a deurme ‘nt la soffia. Ij diroma ch’a l’abia pasiensa s’a j’è ij rat... se aj pieuv andrinta... parej as na va via pì che ‘n pressa! (ENTRA DALLA CUCINA TAROCCO, CON UN PIATTO CHE TIENE IN MANO)

PIE     Oh, cerea, avocat, a l’è rivà?

ANT    Taròch? Chiel ambelessì? Ma da andoa ch’a l’è intrà? Da la fnestra?

TER    Ah, i j’era dësmentiame. A l’era vnuit prima, mentre chiel a j’era nen...

ANT    Ah, it j’ere dësmentiate... Teresa, ti it deuve curete. Va ‘n cusin-a, va... (TERESA ESCE MORTIFICATA)

SCENA IX[modifiché]


(Pautasso, Tarocco)

PIE     Avocat, sti fasolin a son na meravija!

ANT    Grassie tante, ma a j’ero ‘l mè disné!

PIE     Eh, car avocat... mi i faso ‘l postin e i marcio... i marcio tut ël dì e am ven fam. E s’i mangio nen... i meuiro!... Car avocat, la vita a l’è në mnis... ël mond a l’è në scheur... (E RIPRENDE A MANGIARE I FAGIOLINI)

ANT    (GLI TOGLIE IL PIATTO) Ch’a më scusa... am na lassa ‘dcò doi a mi?

PIE     Avocat, i l’hai damanca ‘d chiel... j’eredi ‘d mia fomna a veulo feme càusa.

ANT    Come, j’eredi? Ma chiel a l’è nen mariasse da pòch?

PIE     Sì, da quatr meis. E i son restà vidov dòp tre. E sicome chila a l’avìa ‘n pòchi ‘d sòld, lorsì a veulo tut per lor e a l’han fame scrive da n’avocat. Eh, la vita a l’è në mnis... ël mond a l’è në scheur...

ANT    Ma se i sbaglio nen, costa a l’è già la sconda vòlta che chiel a resta vido... a chiel ël matrimòni a jë riess nen tant bin. Costa come a l’è andàita?

PIE     Eh, i j’ero a cà... chila a deurb ël baùl per tirè fòra quaicòs e, mentre ch’a l’è chinasse giù, a va nen a cascheje ël cuèrcc, pròpi ‘n sël còl? Mi im precipito, per giutela, ma m’antràpio e i vado a robaté pròpi ‘n sël cuèrcc!... Pòvra fija... a l’era na santa! Am vurìa na bin... a disìa sempre ch’a sarìa fasse ‘n quatr, per mi...

ANT    E anvece a l’è fasse mach an doi! A venta chërde sempre mach la metà ‘d lòn ch’a diso le fomne!

PIE     Ch’a schersa nen, avocat!... Con tut ël dolor ch’i l’hai... (RIPRENDE IL PIATTO DALLE MANI DI ANTONIO E RICOMINCIA A MANGIARE)

ANT    A chielsì ël dolor ai fà n’efét tut particolar...

PIE     Eh, avocat, la vita a l’è në mnis... ël mond a l’è...

ANT    (LO INTERROMPE) Në scheur, i lo sai... i lo sai... (ENTRA AVERARDO, CON UN NUOVO ELENCO TELEFONICO ED UNA BOMBOLETTA SPRAY IN MANO; DEPONE L’ELENCO SULLA SCRIVANIA E POI SI METTE A SPRUZZARE TUTT’INTORNO; I DUE SI GUARDANO STUPITI)

SCENA X[modifiché]


(Pautasso, Tarocco, Averardo, Contessa)

PIE     Ma còsa ch’a fa?

ANT    A l’è rivaje ‘l repart disinfestassion.

AVE   (CONTINUANDO A SPRUZZARE) I l’hai portà sì mia mama, ma sicome chila a l’è n’igienista, a peul nen sente la spussa dij sigarèt, dël sarà, dël mangé e dël céss.

ANT    Cò a l’è? It l’has piàit mè studi per na stala?

AVE   Nò, ma mia mama a l’ha ël nas fin. Costì a l’è “aria del bosco”...

ANT    Sì, e ades i faroma cantè ‘dcò j’usej...

AVE   (VA ALLA PORTA) Intra pura, mama... (ENTRA LA CONTESSA)

CON   Buongiorno, avvocato.

ANT    Cerea, madama contëssa. (S’INCHINA IMPACCIATO UN PAIO DI VOLTE E LE INDICA UNA POLTRONA; PRIMA CHE LEI SI SIEDA, AVERARDO SPRUZZA UN PAIO DI VOLTE LO SPRAY SULLA POLTRONA) A permèt? Ij presento Piero Tarocco, postin e vidov anconsolabil.

CON   Piacere. (MA NON PRENDE LA MANO CHE TAROCCO LE PORGE) Però non venga a parlare di vedovanza proprio a me, che sono vedova da più di vent’anni...

ANT    Chiel anvece a l’è fresch fresch... da quatr meis...

PIE     A son tre.

ANT    Tre, sì... a l’è ancora an rodagi. (A TAROCCO) La contëssa Patrizia Barbaresco di Cavagnolo.

PIE     Eh, madama contëssa, la vita a l’è në mnis... ël mond a l’è në scheur... (AVVICINANDOSI ALLA CONTESSA)

CON   (SI RITRAE DISGUSTATA, FACENDO ARIA CON LA MANO) Ma per favore! Stia più lontano! Ma che cosa ha mangiato?

ANT    (PIANO A TAROCCO) A j’era tant aj ant ij fasolin... (PRENDE LO SPRAY E LO SPRUZZA IN BOCCA A TAROCCO, POI VELOCEMENTE PRENDE IL PIATTO DEI FAGIOLINI E LO METTE IN UN CASSETTTO DELLA SCRIVANIA)

PIE     Ma còsa ch’a l’ha fame? A l’è vnuit mat? (TOSSENDO E SPUTACCHIANDO, ESCE DI CORSA)

SCENA XI[modifiché]


(Pautasso, Averardo, Contessa)

CON   Allora, avvocato? Voleva vedermi? Ebbene, sono qui. Quali sono queste novità così importanti da farmi scomodare e farmi venire fin qui da lei?

ANT    (IMPACCIATO) Ecco... madama contëssa... i vurìa fela ‘ncontré con monsù Ercoletti. Na brava person-a. Fòrse as peul trovè la manéra da butéve d’acòrdi. Chila a lo sa che ‘l prim dover ëd n’avocat a l’è col ëd cerchè sempre n’acòrdi tra le part. Adess ij teléfono...

CON   Non si disturbi! Io non voglio assolutamente vedere quel ginnasta da quattro soldi, antipatico ed ignorante!

ANT    Ma se a lo conòss nen...

CON   Non lo conosco, certo... ma me lo ha detto il mio Averardo.

AVE   Sì, a l’è vera! A spussa ‘d sudor!

ANT    Ma noi ij doma na bela lavà...

CON   Insomma, non c’è niente di nuovo? E allora decidiamoci e andiamo per via legale.

AVE   A l’ha rason mia mama! Andoma da n’avocat.

ANT    (LO GUARDA MALE, POI SI RIVOLGE ALLA CONTESSA) Cara contëssa... a sarà nen n’afé facil... A ved, i l’hai riunì tuta la pratica ‘nt na cartela... (CERCA AFFANNOSAMENTE SULLA SCRIVANIA) Ma andoa ch’a l’è? I l’avìa butala ambelessì... Averardo, dame na man... (AVERARDO SI AVVICINA E CERCA PURE LUI)

CON   (IRONICA) Non si può certo dire che nel suo ufficio regni l’ordine...

ANT    Nen per fè osservassion, ma a l’ordin a duvrìa penséje sò fieul, ambelessì...

AVE   (TROVA UNA CARTELLA RIGONFIA) A l’è sì! I l’hai trovala! (LEGGE L’INTESTAZIONE) Barbaresco-Ercoletti, due a uno.

ANT    Macchè doi a un! A l’è pà na partìa ‘d balon! Vintun! A l’è ël numer dla pratica! (PRENDE LA CARTELLA, VI SOFFIA SOPRA E POI LA DA ALLA CONTESSA) A veul ch’i la fasa disinfetè?

CON   Non fa nulla. (LA APRE)

ANT    Ël prim dòcument a l’è ‘l vincolo condominiale.

CON   (LEGGE) “Ti ho sognato stanotte, mentre correvi nel bosco di betulle, con i bei capelli scomposti, e un fluido caldo mi ha pervasa...” (ANTONIO SI PRECIPITA A STRAPPARLE DI MANO IL FOGLIO) Ma che strano vincolo condominiale...

ANT    Ch’a më scusa...a l’è capità lì per un bàilo... a l’è... a l’è ‘n client ch’a scriv da Tripoli...

AVE   (ALLA MADRE, MALIGNO) A l’è la serva, ch’a l’è an-namorà ‘d chiel e a jë scriv sempre ‘d bietin... (PAUTASSO FA PER TIRARGLI UN OGGETTO, MA SI FERMA)

CON   (GELIDA) A me non interessano i fluidi caldi dell’avvocato Pautasso. Mi basta che faccia il suo dovere nei miei confronti. (CONTINUA A SFOGLIARE I DOCUMENTI NELLA CARTELLA)

ANT    (OSSERVANDO ANCHE LUI IL CONTENUTO DELLA CARTELLA) Ecco, vede contessa? L’Ercoletti ha il diritto di passaggio fin dal 1831.

CON   Sì, ma è un testamento vecchissimo, scritto ancora in francese. (LEGGE) “Le proprietaire pouvrà transiter seulement a pieds, sans chien et sans arquibus”.

ANT    Appunto. Ma Ercoletti a l’è astemio... chiel a lo beiv nen l’arquibus...

CON   (CHIUDENDO LA CARTELLA CON UN COLPO SECCO) Vuol dire senza cani e senza archibugio! Senza fucile!

ANT    Ecco: s’a passa con l’arquibus, i lo fregoma!

CON   (SI ALZA E PASSEGGIA NERVOSA) Contratto antiquato, assurdo! Un buon avvocato lo può impugnare quando vuole!

ANT    E già... un bon avocat...

CON   Documento vecchio, fuori dal tempo, cavilli! Lei, in tribunale, deve portare la realtà, non le cose supposte. Che cosa se ne fa, delle supposte?

ANT    Ma mi, verament... le supòste... Còsa ch’a j’intro le supòste?

AVE   A intro, a intro... (DALL’INTERNO SI SENTE SUONARE “LA VIE EN ROSE”)

CON   (CROLLA TURBATA SULLA POLTRONA) Avvocato, per l’amor del cielo, faccia smettere subito quella musica!

ANT    (IMBARAZZATO E STUPITO, VA ALLA PORTA DELLA CUCINA E GRIDA) Teresa! Dëstissa subit la radio! (LA MUSICA CESSA ED ENTRA TAROCCO)

SCENA XII[modifiché]


(Pautasso, Contessa, Averardo, Tarocco)

PIE     I son stait mi ch’i l’hai anviscala ‘n moment... (TUTTI SI FANNO INTORNO ALLA CONTESSA CHE MOSTRA DI SENTIRSI MOLTO MALE)

ANT    Madama contëssa, còsa ch’a l’ha?

AVE   Mia mama, quand ch’a sent cola musica, as sent mal... a l’è già capitaje d’autre vòlte...

PIE     Fòrse ai ricòrda quaicòsa ‘d brut?

CON   Appunto... mi ricorda una cosa che... vorrei dimenticare.

ANT    (CON TONO FILOSOFICO) Eh... s’i podèisso dësmentiè le còse ch’as ricòrdo, as ricorderìo mai le còse ch’as dësmentio...

PIE     Cara contëssa! La vita a l’è në mnis e ‘l mond a l’è në scheur...

ANT    I lo soma, i lo soma... (ALLA CONTESSA) A va mej? A veul ch’i ciama ‘n dotor? A veul un fernet o na salada ‘d siolòt? I l’hai gnente d’àutr da euffrie... (AVERARDO FA ARIA ALLA MADRE)

PIE     Ma come a l’è possibil che na veja canson ai fasa n’efét parej?

CON   (SI È RIPRESA QUASI COMPLETAMENTE) Sarebbe una storia troppo lunga da spiegare... e poi, è una cosa molto personale. (SI ALZA, CAMBIANDO TONO) Allora, avvocato, credo che non abbiamo più niente da dirci. La proposta che mi ha fatto è “assolutamente inaccettabile”. (CON TONO AUTORITARIO) Vada pure avanti con la citazione, la causa, l’appello e la Cassazione!

ANT    Signorsì! (LA CONTESSA SI AVVIA)

AVE   It compagno, mama... (ESCONO)

ANT    (COME COLPITO DA UN’IDEA, PRENDE L’ELENCO TELEFONICO ED ESCE CON LORO) Un moment!

SCENA XIII[modifiché]


(Tarocco, Marisa)

PIE     (RIMASTO SOLO, VA ALLA SCRIVANIA, RIPRENDE IL PIATTO E RICOMINCIA A MANGIARE)

MRS   (ENTRANDO) È permesso?... Buongiorno, avvocato.

PIE     (A BOCCA PIENA, SI AFFRETTA A MASTICARE SBRUFFANDO A SOGGETTO E NASCONDE NUOVAMENTE IL PIATTO NEL CASSETTO) Mmmmmh...

MRS   Ch’a scusa... a l’è chiel l’avocat Pautass, no?

PIE     (ANCORA CON LA BOCCA PIENA) Mmmmmh...

MRS   (IN TONO AGGRESSIVO) Bin, avocat, mi i vurìa feje present che...

PIE     (FINALMENTE RIESCE A DEGLUTIRE) I son nen mi l’avocat!

MRS   Ah, nò? E andoa ch’a l’è? A l’è nen costì l’ufissi ‘dl’avocat Pautass?

PIE     Sì, ma chiel a j’è nen. (SI PULISCE LA BOCCA CON LA CRAVATTA) A l’è surtì ‘n moment. Per adess ij son mach mi. (CON INTENZIONE) I peuss essje util?

MRS   Grassie, bin gentil... I son passà da sì per vëdde lë studi dël “famos” avocat Pautass... (ALZANDO ALCUNE CARTE SULLA SCRIVANIA) A j’è ‘n pòch ëd disordin... Pròpi come im lo spetava...

PIE     Beh... sì... un pòch ëd disordin... ma con na rangiadin-a sì e là... na ramassà sì e là... le tendin-e a la fnestra...

MRS   ...Sì e là...

PIE     (CON INTENZIONE) Ch’a scusa... Madamin o tòta?

MRS   (CON INTENZIONE ANCHE LEI) Semplicement... Marisa...

PIE     Ah... semplicement Marisa... marià?

MRS   Beh, sì... ciòè, nò... sì e nò... i speto...

PIE     Oh, che bel! Felicitassion! Tanti auguri! A sa già s’a l’è mas-cc o fuméla? (LE PORGE LA MANO)

MRS   (RIDENDO) Ma no! I speto la separassion!

PIE     Ah, i capisso... Eh, madamin Marisa... la vita a l’è në mnis... ël mond a l’è në scheur... ma, còsa a veul... con ij temp ch’a coro, la gent a ciaciara...

MRS   Còsa?... I capisso nen!

PIE     Eh, sì... A l’è ‘n pòch dificil da capì, però... a sa coma ch’a l’è... ch’a guarda mi... chila a dirìa che mi i son già stait separà doe vòlte? A lo dirìa nen, neh?

MRS   Nò, i lo dirìa nen...

PIE     Ebin, sì! Doe vòlte... per colpa ‘d gravi dësgrassie...

MRS   Vidov?

PIE     Bividov!... L’ultima vòlta per colpa d’un baùl...

MRS   Oh... am dëspias!

PIE     Ma ormai, i son abituame... i l’hai faje l’ajassin! Còsa ch’a veul, madamin Marisa, la vita a l’è në mnis e ‘l mond a l’è në scheur...

MRS   Eh, i lo sai!... Però, ch’a scusa, neh... ma l’avocat a riva nen, mi lë studi i l’hai vistlo... adess i deuvo pròpi ‘ndè...

PIE     Nò, madamin Marisa, ch’as na vada nen... i vurìa dìje mach na paròla...

MRS   (NON ASPETTAVA ALTRO) Bin... ch’a dìsa pura...

PIE     (IMBARAZZATO, NON VUOL PERDERE L’OCCASIONE) Ecco... a ved... mi i sai nen se chila a l’ha notà... un “certo non so che” ant la mia person-a... da quandi i l’hai podù vëdde la soa... cioè... conòsse la soa person-a... che la mia... come se a fussa... a sa... a l’è stait come na lòsna a cel seren, come ch’a diso al cine... (PREGANDO) I pudrìo rivëdse?

MRS   (ALTEZZOSA) Monsù! Mi i son na fomna marià!

PIE     (DELUSO) Ma come? A spetava nen?

MRS   I speto... ma i son marià! (SI AVVIA ALL’USCITA, POI, NON ESSENDOCI NESSUNA REAZIONE DI TAROCCO, TORNA VERSO DI LUI) Però... dòpo tut... a lo sa che chiel a l’è gnente mal? I penso ch’i pudrìo rivëdse... Cerèa. (ESCE E TAROCCO RIMANE DI STUCCO)

PIE     Eh, già... i son peuj nen tant mal... na ramassadin-a sì e là...

MRS   (RIENTRA AGGRESSIVA) E alora, fabiòch! Còsa i të spete? I deuvo pijéte ‘n brass? (TAROCCO SI RISVEGLIA ED ESCE CON MARISA, INCREDULO, PORGENDOLE IL BRACCIO).

SCENA XIV[modifiché]


(Pautasso, Teresa, Averardo)

ANT    (RIENTRA CON TERESA E CON L’ELENCO TELEFONICO) Ma ‘t l’has capì che rassa ‘d figura ch’it l’has fame fè? E peuj, it duvrìe spiegheme còsa ch’a l’è sta facenda dël “fluido caldo”... Maniaca sessual! Gata ‘n calor! Ròtica!...

TER    (QUASI PIANGENDO) Avocat... a l’è vint ani che mi ij veuj bin!

ANT    E a l’è vint ani che a mi am n’anfà pròpi gnente.

TER    Però, cola vòlta ch’a l’avìa la polmonite, a parlava nen parej...

ANT    Cola vòlta i l’avìa 42 ëd frev. E ti it n’aprofitave... e t’im butave ‘l termòmetro sinch vòlte al dì! E peuj ël termòmetro as buta sota la sisia... nen ant ël... (CON GESTO ELOQUENTE)

TER    Antòniò!

ANT    E ciamme nen Antonio! E basta con ij bietin! S’it la piante nen lì, mi i vado da në strossin, i faso na cambial a sent ani e it licensio!

TER    Nò! Nò! Crudel! (ESCE; PAUTASSO SOSPIRA E VA A SEDERE, MENTRE DA SINISTRA RIENTRA AVERARDO)

AVE    (CON VOCE CUPA, METTENDOSI A SEDERE ACCANTO AD ANTONIO) Mia mama a l’ha dime che am manda da n’autr avocat, perchè sì da chiel a s’ampara gnente...

ANT    Ma còsa it veule amparè? An Italia i saroma almeno dosent mila! E peuj, per fè carièra, a venta ‘dcò esse ator nà. A basta nen avej la laurea e rivè a avej process celebri, sensassionaj... Noi, anvece, i ‘ndoma avanti con ij 200 euro dle causëtte ‘n Pretura. Guarda mach lì, an mes a tute cole scartòffie... la causa per un vas rot... n’autra per col cioch... (E CERCA) Ma che disordin ch’a j’è sì!

AVE   E costa chi ch’a l’è?

ANT    (GUARDA LA FOTO) Teresa an baby doll!

AVE   A j’è scrit “Tua fra le braccia tue”!

ANT    (GLI STRAPPA LA FOTO DI MANO) Lòn ch’a j’è scrit at riguarda nen!... (CAMBIA ARGOMENTO) It ses ëstait an përzon?

AVE   Mì, an përzon? Ma avocat, chiel a schersa...

ANT    I ciamava s’it ses ëstait a le Valëtte, per col fieul ch’a l’ha robà na radiò? (SUONA IL CAMPANELLO; TERESA, OFFESA, ESCE E VA AD APRIRE, DURA ED IMPETTITA, SENZA GUARDARE I DUE)

AVE   Sì, i son staje. Col fieul a l’ha dime che a l’ha daila ël padron.

ANT    Sì, però prima a l’ha sforsà la pòrta, a l’ha tajà ij fij, a l’ha ruvinà ‘l cruscòt... per regaleje la radio a chiel? A l’avìa dësmentià le ciav ëd la machina?

TER    (RIENTRA E SI AVVICINA A PAUTASSO) Avocat! Ij soma!

ANT    Andoa?

TER    A l’è rivà!

ANT    Chi?

TER    Cola sgonfion-a... la novoda... chila là!

ANT    (SI DISPERA) Ohmmi! Ohmmi!

TER    E a l’ha doe valis. Gròsse parej. (MIMA LA DIMENSIONE CON GESTO ELOQUENTE DELLE BRACCIA)

ANT    Ëdcò doe valis? Alora a l’ha intension ëd fermesse ‘n paira d’ani... Andoma bin! Con tute le gran-e ch’i l’hai! Alora, ricòrdte... ij rat... a pieuv...

SCENA XV[modifiché]


(Pautasso, Teresa, Averardo, Margherita)

MRG  (ENTRA SORRIDENTE, GIOVANE, SIMPATICA ED ELEGANTE; PAUTASSO ED AVERARDO RIMANGONO A BOCCA APERTA) Scuséme s’i son intrà... ma la madamin... (ALLUDENDO A TERESA) a l’avìa dësmentiame dëdlà... (AVVICINANDOSI A PAUTASSO) Ti it duvrìe esse... barba Antònio... Mi i son Margherita... come i të staghe? (LO BACIA SULLA GUANCIA, MENTRE LUI CONTINUA A NON MUOVERSI, COME FULMINATO DA UN’APPARIZIONE CHE NON SI ASPETTAVA) Beh... as ved ch’i son capità ant un moment nen adat... i l’hai pro mandà ‘n telegràma, ma... beh, a sarà mej ch’i vada... magara i torno pì tard... (FA PER USCIRE, MA PAUTASSO ED AVERARDO SI SCUOTONO)

ANT    Ma no! Còsa a dis? Ch’a s’acòmoda, ch’a s’acòmoda...

AVE   (A PAUTASSO) Soa novoda? Bòja fauss, s’a l’è bela!

ANT    I vado a pijéje le valis...

MRG  Ma barba! T’im daghe dlë sgnor?

ANT    (MOLTO CONFUSO) Ah, sì? Ma nò... scusme... ma sicome ‘l telegrama... a l’era... Teresa! Va a pijè le valis ëd la tòta! (A MARGHERITA) Ma set-te! (TERESA ESCE, STUPITA; MARGHERITA SI SIEDE, ACCAVALLANDO LE GAMBE; AVERARDO VA ALLA MACCHINA DA SCRIVERE CHE È DAVANTI A LEI E LA SPOSTA PER VEDERE BENE IL TUTTO; PAUTASSO SE NE ACCORGE, GLI DÀ UNA PACCA E LO FA SPOSTARE, POI DICE A MARGHERITA) A l’è ël mè praticant...

AVE   (SI ALZA E VA A PRESENTARSI) Dottor Averardo Barbaresco di Cavagnolo.

MRG  Oh, tanto piacere... (GLI STRINGE LA MANO, MENTRE RIENTRA TERESA CON DUE VALIGIONE)

TER    (A PAUTASSO, CON INTENZIONE) Ij pòrto ant la sofia, vera avocat?

ANT    Sì... ehm, nò, nò! Ma che sofia! Ij doma cola bela stansia ch’a j’è ‘n fond al coridor... cola ch’a l’ha le doe fnestre e ‘l pogieul ch’a da an sël giardin! (A MARGHERITA) I të staras benissim.

MRG  Ma ‘s capiss, barba! I stago bin daspertut, mi. I son un tipo sportiv!

TER    Ma la stansia dël coridor a l’è sarà! A j’è l’archivi!

ANT    L’archivi i l’hai gavalo!

TER    E peuj, a j’è ‘d rat longh parej...

ANT    Ma che rat? (A MARGHERITA) A l’era në scrieul...

MRG  Oh, beh... i l’hai nen paùra dij rat...

TER    E peuj, aj pieuv andrinta!

ANT    Ma fame mach ël piasì... (A MARGHERITA) A j’era la fnestra duverta e a piuvìa dë stravènt!

MRG  A më smija ‘d capì ch’i son nen tant simpatica a sta bela e cara sgnora... (SORRIDE A TERESA)

TER    As trata nen ëd simpatia... a l’è che a le vòlte j’avocat a diso na còsa e peuj as la rimangio...

MRG  Eh, sednò a sarìo nen avocat!

ANT    (A TERESA) It l’has sentù? (A MARGHERITA) A l’è ‘n pòch mata... ehm... a l’è Teresa, la serventa...

MRG  (ABBRACCIA TERESA) Ch’as preòcupa nen, Teresa... Ij darài gnun fastidi... I diventeroma bon-e amise.

TER    Tòta...

MRG  Im ciamo Margherita... Ancheuj i ‘ncamineroma a buté ‘n pòch a pòst ij cavèj. (ALLUDENDO ALLA CAPIGLIATURA DI TERESA, PIUTTOSTO TRASCURATA) I veuj fèje vëdde come i son brava a fé la pentnòira.

TER    Ma dabon?

MRG  O già. Nojàutre fomne, a bzògna ch’i stago sempre al pass con la mòda. (TERESA SI ERGE E GUARDA PAUTASSO IN SEGNO DI SFIDA) E adess i vado a vëdde la mia stansia. (FA PER PRENDERE LE VALIGIE, MA TERESA LA PRECEDE)

TER    Ch’a lassa. Ij pòrto mi.

MRG  Alora foma a metà. (NE PRENDONO UNA A TESTA ED ESCONO, MENTRE PAUTASSO E AVERARDO RESTANO IMBAMBOLATI PER UN ATTIMO)

SCENA XVI[modifiché]


(Pautasso, Averardo, Margherita)

ANT    (SI SCUOTE DAL TORPORE E DÀ UNA SPINTARELLA AD AVERARDO) Ohilà! Còs at capita? It ses restà ambajà?

AVE   (GUARDA LA PORTA DALLA QUALE SONO USCITE LE DUE DONNE) Am pias...

ANT    E dài! Fòrsa! Ades a venta travajè! Date n’andi, set-te a la machina e scriv  cola pratica per la causa Pigna. (AVERARDO SI SIEDE, INFILA UN FOGLIO NELLA MACCHINA E BATTE CON UN DITO, MOLTO LENTAMENTE, MENTRE ANTONIO DETTA) “Illustrissimo signor giudice, presa visione della memoria riguardante la richiesta di separazione del signor Nicola Pigna, che accusa la di lui giovane moglie di infedeltà in concorso...”

AVE   “Illustrissimo”?...

ANT    Ma it ses ancora a illustrissimo?

AVE   A l’è nen colpa mia... a l’è la machina ch’a va pian...

ANT    A l’è ël tò servél ch’a fonsion-a nen! (SOSPIRA E RIPRENDE A DETTARE MOLTO LENTAMENTE) “...presa... visione... della... memoria... riguardante...” (ENTRA MARGHERITA E, RENDENDOSI CONTO DELLA SITUAZIONE, FA ALZARE CON GARBO AVERARDO E SI SIEDE AL SUO POSTO, METTENDOSI A SCRIVERE RAPIDAMENTE; PAUTASSO, DI SPALLE, NON SI ACCORGE DEL CAMBIO DI DATTILOGRAFO, MA, SENTENDO LE BATTUTE CHE SI SUSSEGUONO RAPIDISSIME, ACCELERA GRADUALMENTE LA SUA DETTATURA) “...La richiesta di separazione del signor Nicola Pigna, che accusa la di lui giovane moglie di infedeltà in concorso col di lui nipote, Salvatore Pigna, nostro cliente, senza altra prova oltre quella delle frequenti visite del Salvatore in casa sua...” (MARGHERITA TERMINA DI SCRIVERE INSIEME A PAUTASSO, IL QUALE SI VOLTA COMPIACIUTO PER FARE I COMPLIMENTI AD AVERARDO) Brav, Averardo, it ses diventà... (VEDE AVERARDO IN PIEDI E MARGHERITA SEDUTA ALLA MACCHINA) It ses col ëd prima. (A MARGHERITA) Ma... It j’ere ti ch’i të scrivìe?

AVE   Neh ch’a l’è ‘n gamba? A smìja na mitragliatriss!

MRG  Salvatore a l’è ‘nvod ant ël sens che Nicola a l’è sò barba o sò nòno?

ANT    (SUBITO NON CAPISCE LA DOMANDA E RIMANE IMBAMBOLATO, MA POI SI SCUOTE) Eh? Ah... nòno, nòno... (MARGHERITA ULTIMA DA SOLA LA LETTERA E SI ALZA COL FOGLIO IN MANO) Un moment... i l’hai ancora nen finì...

MRG  Ma mi sì. Pen-a ch’i l’hai capì ‘l tò pensé, i l’hai portà a la fin ël concét. Ti, barba, it déte tròp adàsi. Scota s’a va bin... (LEGGE RAPIDA) “Il fatto che Salvatore sia abiatico di Nicola Pigna, rende l’azione carente, e non può aver luogo mancando la legittimazione ad agire, a norma dell’articolo ecc. ecc. del codice civile ecc. ecc... Torino, data, ecc. ecc. con i più doverosi omaggi ecc. ecc.

ANT    Ecc. ecc...

MRG  A va nen bin?

ANT    (DOPO UNA MIMICA ELOQUENTE) Mah...

MRG  As peul nen parlé ‘d process “per vizio di sostanza”. Salvatore Pigna a peul andé a ca ‘d Nicola Pigna come e quandi ch’a veul, essend “abiatico” ëd Nicola. (I DUE LA GUARDANO ATTENTISSIMI) Il “non luogo a procedere” a l’è ciàir, nò? (I DUE SI GUARDANO E POI FANNO SEGNO DI SI CON LA TESTA) It ses nen convint, barba? It l’has dilo ti che Salvatore Pigna a l’è “abiatico” ‘d Nicola...

ANT Mi, verament... Chiellì a l’è na carògna, ma mi i l’hai mai dit ch’a sia n’asiatico...

MRG  Ma no... “abiatico”... I lo seve bin còsa a veul dì, no?

ANT    Mah... it sas... Mi i l’hai pijà la laurea tanti ani fa... e certe paròle... (ALLUDENDO AD AVERARDO) Ma chiel a lo sa. Neh, ch’it lo sas? (AVERARDO FA CENNO DI NO) Eccò... i l’avìa dilo, mi!

MRG  Vuol dire “nipote da parte di nonno”. Il figlio del figlio è l’”abiatico”, per distinguerlo  dal nipote dello zio, figlio del fratello.

ANT    (DOPO UNA BREVE PAUSA, DÀ UNO SCAPPELLOTTO AD AVERARDO) Capì? Costì a l’è laureasse a fòrsa ‘d salam e bote ‘d barbera che soa mama a mandava ai professor! (A MARGHERITA) Ma ti, come it fase a savej tute ste ròbe?

MRG  I l’hai travajà per quaiche meis ant un ëstudi legal. (PRENDE A MUOVERSI SVELTAMENTE PER LA SCENA, METTENDO IN ORDINE LA SCRIVANIA, GLI SCAFFALI, I LIBRI E GLI OGGETTI) Am pias ël tò ufissi, it sas, barba? Mach che... a j’è pròpi ‘n bel disordin, ambelessì! La prima còsa, per n’avocat, a l’è dé l’impression d’ordin, ëd precision, ëd sicurëssa. Ël client, pen-a ch’a lo guarda, a deuv pensé: “Con n’avocat come costì, i vincerai la causa ‘d sicur!” (TROVA IL PIATTO DI FAGIOLINI CHE TAROCCO AVEVA RIPOSTO NEL CASSETTO E TRA LE SCARTOFFIE UN CALZINO; LI MOSTRA ENTRAMBI) E queste, cosa sono? Prove per un processo?

ANT    (INDICANDO AVERARDO) A l’è chiellì, ch’a fa confusion...

MRG  Eh, barba, barba... (ESCE PORTANDO VIA I FAGIOLINI E CALZINO; I DUE RESTANO IMBAMBOLATI)

ANT    (RIPRENDENDOSI, CON DECISIONE) Sù, fòrsa! Travajoma con ordin e precision! N’avocat a deuv dé l’impression che ‘l client, quand a lo ved, a pensa... (GUARDA AVERARDO ANCORA IMBAMBOLATO) “A l’è mej ch’i vada da n’autr!”

AVE   (SPULCIANDO LE CARTELLINE) A j’è la causa “Bonetti-Mangiagalli”.

ANT    Per costa, gnente da fé. A l’è na “causa persa”.

AVE   Alora a j’è costa: “Capra-Bargiacchi”. (RIENTRA MARGHERITA)

ANT    Fa ‘n pòch vëdde... Oh, per la carità... Chielsì a l’ha dame n’acont ëd tre fiasch ëd barbera...

AVE   E al Capra ai saro ël negòssi. A j’è la denunsia dla fomna dël Bargiacchi, ch’a l’ha ‘mpinìlo ‘d patéle...

MRG  (CHE NEL FRATTEMPO AVEVA PRESO LE DUE CARTELLE E LETTO IL CONTENUTO) Ma... barba, scusme, neh... Sì it l’has ëd bonissim argoment... Guarda la foto dla machina. A l’è stàita postegià con le roe ‘n sël marciapé. S’a fùissa staita postegià come as deuv, ël vas dël Bonetti a l’avrìa gnanca sfioràla. Come minim, a j’è ‘l concors ëd colpa... A l’è evident...

ANT    (DOPO UNA BREVE PAUSA, PAUTASSO FA CENNO DI DARE UNO SCAPPELLOTTO AD AVERARDO, CHE LO SCANSA) A l’è che mi i l’hai un praticant ch’a conòss gnanca ‘l codice dla strà!... E... guarda ‘n pòch costa... (DA’ A MARGHERITA UN’ALTRA CARTELLINA; SUONA IL CAMPANELLO; AVERARDO RISPONDE AL TELEFONO E, QUANDO SI ACCORGE DI AVER SBAGLIATO, HA UN MOTO DI STIZZA; INTANTO TERESA PASSA IN SCENA PER ANDARE AD APRIRE)

AVE   (GUARDA CON PAUTASSO LA PRATICA CHE HA IN MANO MARGHERITA) Chielsì a l’è n’òsto ch’a l’ha daje da bèive a col Bargiacchi, ch’a l’era già cioch, parej, quand ch’a l’è tornà a ca, a l’ha bastonà soa fomna... e chila, per vendichesse...

MRG  I vëddo... uhm... Articolo 691 del codice penale... “Somministrazione di bevande alcooliche a persona in stato di manifesta ubriachezza”... (C’È UN ATTIMO DI AVVILIMENTO, POI MARGHERITA HA UN LAMPO) Un moment!

ANT    (SPERANZOSO) Un moment!

MRG  C’è anche il 688.

AVE   Sì... a fa servissi tra Caluso e Ivrea...

MRG  L’articolo 688 del codice penale! (CITANDO) “Chiunque, in luogo pubblico, è colto in manifesto stato di ubriachezza, è punito con l’arresto fino a sei mesi, e con l’ammenda sino a mille euro”. (A PAUTASSO) Ma la signora Bargiacchi, lo sa che se non ritira la denuncia al Capra, tu puoi mandare suo marito in galera?

ANT    (TRIONFANTE) I l’oma fregàje! (AD AVERARDO) Va subit da madama Bargiacchi, e disje dël 688. (LO SPINGE FUORI, E S’INCONTRA CON TERESA CHE FA ENTRARE JEANNETTE, UNA BELLA DONNA AFFASCINANTE, CHE PARLA CON CADENZA FRANCESE)

SCENA XVII[modifiché]


(Pautasso, Margherita, Teresa, Jeannette)

JEA    Bonjour, avvocato.

ANT    Oh, bonjour. (INDICA MARGHERITA) Ma l’avvocato è lei...

MRG  (DISSIMULANDO) A mio zio piace spesso scherzare...

ANT    Ehm... si accomodi... (A TERESA) Quand as mangia?

TER    Da sì mesora, avocat... col pòch ch’a l’ha lassane col balord d’un postin... Un pòch ëd salada e caròte broà.

ANT    (INDICANDO MARGHERITA) Ma per chila còsa ch’a j’è?

MRG  Pensé nen a mi... ant la valis i l’hai ancora ‘d salam, ëd polastr e d’euv dur. I j’era portamje da mangé an treno.

ANT    (GLI VIENE L’ACQUOLINA IN BOCCA) A l’è pa bel ch’it ven-e a cà mia a mangè ij vansoiro dël treno... Nò nò... Ti it mangeras la salada e le caròte broà... e a vurerà dì che ‘l salam e ‘l polastr... ij mangerai mi... pasiensa...

TER    I vado a prontè taula.

MRG  I ven-o a déje na man... (ESCONO TUTTE E DUE)

ANT    (A JEANNETTE) Adesso che mi dica pure...

JEA    Avvocato, je me treuve in gravi guai, parce que mi è scaduto il permesso de sejour , e je doit aller via da l’Italie.

ANT    E cosa vuole? Che facciamo causa al governo? A venta fè ‘n pressa, perchè ambelessì sednò coi ch’a comando adéss ai dan la colpa a coj ch’a j’ero prima e a l’è mai pì finìa...

JEA    Mais non, mais non... Vede... je me suis fidansè in Italie, parce que les italiens mi piacciono, sono così focosi, charmantes... Il mio Ferdinando, l’avevo conosciuto l’annèe passèe, in una sfilata di moda. Come ci siamo guardati, è stato come un coup de foudre...

ANT    Un colpo di fodera?

JEA    Mais non! Un coup de foudre... un colpo di fulmine! Lui è molto ricchissimo costruttore italien de Turin, dove mi ha portata subito. È stato un amour travolgente per quasi un anno... Poi è arrivata una denuncia, così non mi rinnovano più le permes de sejour...

ANT    E chi l’ha fatta la denuncia?

JEA    La moglie del mio Ferdinando...

ANT    (CARICATURALE) Ma mi sai nen! Ste fomne ch’a fico ‘l pocio ‘nt le còse ‘d j’autri!

MRG  (ENTRA CON DELLE CARTELLINE IN MANO) Coste a deuvo sté sì, nen an cusin-a!

ANT    (A JEANNETTE) Ma perchè lei si è rivolta a me?

JEA    Parce que mi hanno detto che lei ici è il più bravo avvocato che ci sia!

ANT    E per fòrsa! Ij son mach mi!... Ma, mi scusi, lei è mica sposata?

JEA    Moi no, mais lui sì... e moi chiedo la saparassion del mon Ferdinando dalla moglie!

ANT    Ma chilassì a l’è fòla! Niente da fare!... Chila a l’è straniera, e senza il permesso di soggiorno...

MRG  Ma perchè, barba?

ANT    (A JEANNETTE) Aspetti, che sentiamo cosa dice l’avvocato.

MRG  La signorina potrebbe ottenere la cittadinanza sposando un italiano.

ANT    D’acòrdi. Chila a vurerìa sposelo, ël sò murador... ël sò costrutor... mach che a l’è la fomna ‘d chiellì ch’a veul nen...

MRG  Ma potrebbe fare un matrimonio pro forma... Si cerca un vedovo, un pensionato... gli si fa un regalo... ed è tutto fatto.

JEA    Mais oui! Mon Ferdinando gli darebbe anche duecentomila euro! Cosa sono per lui?... Tanto è forniteur dello stato!

ANT    Ah. Beh, as capis... Alora a chiel ij sòld ai costo pòch!...

MRG  Ci pensiamo noi. Mi dia i suoi dati, e istruiremo la pratica con segreto d’ufficio. (SI SIEDE ALLA SCRIVANIA AL POSTO DI PAUTASSO)

JEA    Deve etre molto chiaro che questo marito, dopo il matrimonio, prende i soldi e sparisce, n’est pas?

MRG  Ma certo, è ovvio. Allora, mi dia i suoi dati... (SCRIVE, MENTRE JEANNETTE DETTA SOTTOVOCE I SUOI DATI)

ANT    Ma come, “ovvio”? A l’è pa facil... Andoa andoma a trovè ‘n fabiòch che a la seira, ant ël moment bon... ”finalmente soli”... chila ai dis: “E adesso, caro, tante grazie! Te ne puoi andare, perchè arriva Ferdinando!”

MRG  (SORRIDE A PAUTASSO) “Omnia potest pecunia”, mè car barba... (PAUTASSO TACE, IMPRESSIONATO) E adesso, se vuole versare un acconto pari al 10% della parcella dell’avvocato Pautasso, che è di seimila euro... vero, zio? (PAUTASSO NON RIESCE NEMMENO A PARLARE, FA SOLO PROFONDI INCHINI A JEANNETTE E A MARGHERITA; JEANNETTE COMPILA L’ASSEGNO E LO PORGE A MARGHERITA) Je suis sûre que vous serez bien satisfaite de nous. (L’ACCOMPAGNA ALLA PORTA) Aurevoire, a toute l’heure!

JEA    Merci bien! Aurevoire...

ANT    A tute j’ore!

JEA    (SALUTA ANTONIO) Avvocato... (ESCE)

ANT    Ma it parle ‘dcò ‘l fransèis?

MRG  Inglèis, tedésch e spagneul... (ESCE UN ATTIMO)

ANT    (RESTA SBALORDITO IN MEZZO ALLA SCENA CON L’ASSEGNO IN MANO) Che fija! (GUARDA L’ASSEGNO) E che assegn! I faso la fòtocòpia e i lo buto ‘n curnis! A l’è la prima vòlta ch’i ricevo n’anticip ëd sessent euro! Im cato sessent euro ‘d bujì! (ESCE; SI SENTONO GIUNGERE DA FUORI LE VOCI CONCITATE DI CHIAPPETTI E AVERARDO)

SCENA XVIII[modifiché]


(Chiappetti, Averardo, Teresa, Margherita, Pautasso, Tarocco)

CHI     (D.D.) I veuj intré, capì?

AVE   (D.D.) Ma a son ancamin ch’a mangio...

CHI     (D.D.) Im n’ampipo! Ij sinchsent euro a deuv demje l’avocat! (ENTRANO LITIGANDO, SEGUITI A DISTANZA DA TAROCCO)

AVE   Ma a lo sa che chiel a l’è ‘n bel tipo?

TER    (ENTRANDO DALLA CUCINA) Còsa a l’è sto ciadel?

CHI     I veuj vëdde l’avocat! Subit!

MRG  (ENTRANDO A SUA VOLTA) La prego di scusarci, ma questo non è l’orario d’ufficio... Se vuole dire a me, riferirò all’avvocato.

CHI     (URLANDO) Nò! I veuj riferì mi personalment!

PIE     Ma che manere a son coste? A j’è ‘d fomne!

CHI     (SEMPRE PIU’ FURIOSO, VA A METTERSI FACCIA A FACCIA CON TAROCCO) Mi le dòne ij rispeto... ma a j’òmo ch’a fico ‘l pocio ant j’afé ‘d j’àutri, i j’ës-ciapo ‘l muso! A l’ha capime?

PIE     (IMPAURITO, SI ALLONTANA) Ma mi i l’hai pa dìje gnente...

MRG  Su, per piasì... ch’a cerca ‘d rasoné...

CHI     I rasonerai mach quand i l’avrai vist l’avocat Pautass! E se a farà nen quaicòsa per difendme, i jë sbergnaco la burnìa come na tomatica! (FA IL GESTO DI SCHIACCIARE CHIUDENDO CON FORZA IL PUGNO)

ANT    (ENTRA E DI CORSA VA A METTERSI L’AMPIA TOGA DA AVVOCATO APPESA ALL’ATTACCAPANNI) Chiappetti! I lo avèrto che con la tòga i son un pùblich ufissial. S’a veul déje a quaidun, Averardo a l’è sì ‘dcò per sòn. (A QUESTE PAROLE, AVERARDO SCAPPA DALL’INGRESSO)

MRG  Ma barba, perchè ‘s monsù al l’ha tant con ti?

ANT    Na causa ‘d separassion...

CHI     Ma mi i l’hai rason! Tut ël pais a savìa che mia fomna am fasìa ij còrno!

TER    Sì, ma a l’era na còsa véja...

ANT    A l’è fasslo fin-a stampè ‘n sij bijetin da visita!

CHI     E chiel a l’ha faje dè rason a chila!

PIE     Avocat, ch’a disa chiel come a l’è andaita verament ‘sta stòria...

ANT    Alora, soa fomna a l’era andàita con... n’“amis”... a visité ‘n negòssi ‘d mòbij. Sicome a l’è na fomna... disoma parej... un pòch... cauda... a son trovasse soj... e a j’era lì ‘n bel lét matrimonial... a son butasse a provè le mòle, no... e... preuva ti ch’i preuvo mi... improvisament ël garson dël negòssi a l’ha tirà su la seranda dla vetrin-a... e tuti, d’ant la strà, a son butasse a guardè!... A l’é fin-a passaje e fermasse ‘n pullman ëd giaponèis... egiù a fé ‘d fòto... e coi doi, sempre ‘nt ël lét, a j’ero nen ancorzusse ‘d gnente... e a continuavo a provè le mòle...

CHI     Tut ël pais a l’ha vist!

MRG  Alora i capisso nen come mai ël giudice a l’ha daje rason a soa fomna...

ANT    Eh, i son trovame contra n’avocat napoletan ch’a l’ha dit: “Siggnor Presidè, accà nun è succiesso niente... quelli stavano suotto le coperte... e chi può ddire chillo che fecivano?

PIE     Ma, avocat! A j’era pì ‘d sinquanta testimòni!

ANT    Sì, ma tuti a l’han dichiarà ‘d nen avej vist gnente. I l’hai peuj savù che madama Chiappetti a l’avìa visitassje tuti, un per un, e a l’avìa convinciùje a testimoniè an cambi d’un cit pagament... an natura...

PIE     (A CHIAPPETTI) Beh... certo che soa fomna a l’ha na bela resistensa, neh!

CHI     Ma ‘l problema a l’è che adess mi i sarìa obligà a deje 500 euro al mèis, per j’aliment!

ANT    Se a fa na coleta fra tuti ij client ëd soa fomna, n’euro a pr’un, ai guadagna ancora... (SUONA IL CAMPANELLO; TERESA VA AD APRIRE)

CHI     (VA VERSO ANTONIO A TESTA BASSA COME UN TORO) Avocat, ch’a guarda che mi i faso an sël serio, neh...

ANT    (SCANSANDOLO) Ch’a ten-a su la testa. Se am da na cornà am deurb la botonéra! (ENTRANO ERCOLETTI E TERESA)

SCENA XIX[modifiché]

<poem>

(Pautasso, Ercoletti, Chiappetti, Teresa, Margherita, Tarocco)

ERC   I l’hai savù che la contëssa a l’è vnùita sì. Perchè it l’has nen telefoname?

MRG  Scuséme tuti, neh... ma i pudrìe nen torné ‘ncheuj dòp-mesdì? A l’è pì nen orari d’ufissi!

CHI     Ma che dòp-mesdì! Ades! Ades a deuv deme sodisfassion! Sednò ij sàuto a còl e i lo masso!

ANT    Atension, Chiappetti! I l’hai la tòga!

ERC   (AFFRONTA CHIAPPETTI FRAPPONENDOSI TRA LUI E PAUTASSO) Chi a l’è ch’a massa, chiel? Chi?... Ch’a guarda che mi i aceto nen che n’òmo onest come l’avocat Pautass, a ven-a tratà parej, a l’ha capì? E se l’avocat Pautass a reagiss nen, perchè a l’è tròp brav, ij son mì, ambelessì, a difendlo! E con mi a l’è mej che chiel as buta nen, a sa? Perchè se mi m’anrabio, a sa còsa i son bon a fè? Ch’a guarda ‘n pòch, còsa i son bon a fè! (AFFERRA L’ELENCO TELEFONICO E LO DA A PAUTASSO PERCHÉ LO SOSTENGA NELLA GIUSTA POSIZIONE, POI PRENDE LA POSA CARATTERISTICA DEL KARATE, EMETTENDO UN LUNGO GRIDO DI PREPARAZIONE) Ahaa... Ahaa... Ahaa... (POI VIBRA UN COLPO VIOLENTISSIMO COL TAGLIO DELLA MANO SULLA GUIDA, CHE PERÒ STAVOLTA NON SI ROMPE; SI METTE A SALTELLARE PER TUTTA LA SCENA URLANDO DI DOLORE E TENENDOSI LA MANO)

ANT    (SFILA DA SOTTO LA COPERTINA DELLA GUIDA UNA SOTTILE LASTRA DI METALLO E LA MOSTRA AGLI ASTANTI) Vist che chielsì am fa ‘ndé na guida al dì... i l’hai butaje na lastra ‘d fer...

CALA IL SIPARIO
FINE DEL PRIMO ATTO