Paolo Sirotto/Nostalgia d’A Nòstra Ca…
Nostalgia d’”A Nòstra Ca…”[modifiché]
Përdoneme na domanda: për voi, a sarij-lo possibil për na masnà d’ancheuj avèj a disposission un cd tut an piemontèis tute le sman-e?
Na sòrt ëd periòdich con tante vos ch’a parlo, a recito, a canto an lenga.
Dificil, neh? Tutun, për mi e për coj ‘d mia generassion a l’é stait possibil!
Ant ël 1974, mi i l’avìa set ani. Mè papà (che d’ani a l’epoca a n’avìa 34… mach për fé capì coma për ij giovo antlora ‘l piemontèis a fùissa ancora ‘d ca), tuti ij saba a vnisìa a pijeme a la Don Bòsch, darera cors Fiume, andoa mi i l’avìa pen-a ancaminà la seconda elementar.
A rivava sempe con ël giornal sot brassëtta. Ma da l’otógn a l’avìa ancaminà a rivé a scòla con an sacòcia ‘dcò na cassiëtta a bindel, catà ‘dcò costa an edicola.
A së s-ciamava “A nòstra ca” (a costava 1.200 lire) e a l’era, e sì i rivo a la question, tuta an lenga!
Mi i chërsìa già con ij 33 gir ëd Roberto Balocco (dzortut) e ‘d Gipo.
Ma cole cassiëtte lì a-i ero quaicòs ëd divers. A-i ero nen mach ëd canson, ma pròpi un giornal parlà; e cole vos a duvertavo un mond tut a fàit neuv.
Al prinsipi a-i era l’editorial dël diretor Mario Castagneri (ch’a cudìa tuta l’euvra ansema a Giorgio Lupica).
Peui a-i ero jë sketch ëd Madama Bonin (Luisella Guidetti) e Monsù Pautass (Beppe ‘d Moncalé) andoa as denunsiavo bonariament tut lòn ch’a ‘ndasìa nen an sità, e nen mach, an coj ani-lì. J’esilarant ciacòt tra òmo (Gipo) e fomna (Wilma d’Eusebio); tra ij doi comerciant dël mercà (Mario Ferrero e Paulin) e tra ij doi barachin ëd la Feroce (ancora Ferrero con ij so tipich Ah sa… ah sa… ah si?!? e Beppe ‘d Moncalé).
Le aventure ‘d Rensin (Ugo Ard-lo sì ‘l farinel ch’a sàuta fòra Bertinetti compagnà da Sergio Bertoldo) e le barzelëtte ‘d Carlo Campanini.
Naturalment le canson, con a disposission nòm coma Gipo, Beppe ‘d Moncalé, Paulin, la Guidetti, ai quaj a l’é peui giontasse dal nùmer 16 an peui ‘dcò Balocco, a mancavo nen.
Maniman ch’a passavo le sman-e, la masnà ch’i j’era a l’ha podù sugné con le figure ch’as giontavo regolarment: la vos ‘d Dumini Badalin (ch’i pòrto ancora ant ël cheur com’ël pì grand poeta dël ‘900 piemontèis); ël divertiment ch’a regalavo le canson ‘d Livio e ij somà, la dëscuverta ‘d Dumini Seren Gay, Graziella Ciaiolo, Angelo Alessio… La ròba ch’a smija fin-a impossibil ancheuj a l’é che, bele s’a l’era un periòdich tut à fàit local, tute le sman-e a smonìa al publich n’intervista con quaich përsonagi nassional ëd passagi an sità.
Quaich esempi: Arnoldo Foà (ch’as tira a còl le giacolatòrie ‘d Castagneri përchè a l’avìa confidà ‘d conòsse pòch o nen la figura ‘d Giandoja), Luciano Fineschi (diretor d’orchestra dla Rai), Carlo Dapporto, e fin-a Giorgio Gaber (che an col periòd a l’avìa portà a l’Alfieri ‘d Turin Anche per oggi non si vola).
Ant ël temp, tante ‘d coste vos a son dëstisasse.
Prima ‘d tute, squasi 33 ani fa, cola ‘d mè papà. Ma cole tranta cassiëtte a bindel i j’hai ancora a ca mia e i-i goerno coma n’arlichia. Am piasërìa tant che mia cita, che d’ani a n’ha squasi óndes, a podèissa avèj l’istessa fortun-a ‘d podèj scoté tante vos parèj, oltre la mia, për mostreje la lenga.
Ma i l’hai paura che cost desideri a resterà mach un seugn…
[da "Piemontèis Ancheuj", 1 Novembre 2015]