Michele Sento/Pinòta

Artorn

---

Pinòta

(Con questa poesia Michele ha vinto il 3° Premio Poesia al V° Concorso letterario "La mé tera la so gent" di Loazzolo (AT) il 10/6/2007)

Pinòta a l'è là,
sola an sël bòrd dla strà
la matinà e 'l dòp disnà a son pasà,
le prime ombre dla sèira a son rivà

Pinòta a l'è sèmper là,
le man gròsse e chërpà
posà an sël faodal
a carësso na mesa dosèn-a 'd euv
bin anvërtojà ant la carta 'd giornal

Për tèra, bin rangià,
tome e tomin, salam e giambon
a fan babòja da 'na cavagna dësblà
e s'an sachèt del pan s-ciancà
e 'n pòch stërmà da 'd feuje d'gasìa
na scarabòch a mostra timidamènt
ël pressi dla marcansìa,

Quanta grassia,
quanta bondansa…
avèjla avu ant l'ora,
che a j'era gnanca pì la speransa…
ant la campagna smòrta,
con 'l cel gris dë dzora
sota i bombardamènt…
a sarìa stàita 'na sgnora

Ma adess…
la gent a passa an pressa,
sensa vardéla,
'na madama a rij 'me 'na farinéla
ciaciaranda fòrt andrinta an telefonin
le scarpe a ponta, tròp longhe,
le man bianche, tròp da bin

Pì 'n là, tenendze sotbrasëtta,
due fije con la facia 'd tòla
a marcio adasi,
l'aria strafotènta, an fòra la pansëtta
una a vëdd Pinota, as gira vèrs l'amisa
a la tira për la camisa
e a rij fòrt, 'me na fòla

Pinòta a pensa
a son giovo, a l'an 'd bon tèmp…
peui as chin-a, a cheuj soa cavagna
e a s'ancamin-a giù për la stra,
lentamènt.