Salvatagi

Da mòrt sicura l’ha salvala
na creusa chërpa fra le pere dël marciapé.
Arfugi nen sernù për guerné
moment ëd gòj afoa an mes a làver dëstiss.
Andrinta a stërma nuanse
d’un mond giumai fasse fum e sënner.
Miraco mach në scopass
ëd na ramassa podrà deje un sust ëd vita.
Lògn l’é l’arcòrd e la speransa
ëd na man pòvra e disperà
ch’a na gava quatr frise nen brusà,
për tirene ancor doe nòte
anvlupà ’nt un papé arcuperà.

Në slavass ëd pieuva
podrà esse ’l fium ch’a pòrta a n’àutr mond.

Sòle dë scarpe a mostro la facia cuncia
antant ch’a viagio vers sò destin frust.

Ël garèt a l’é sghijà via,
a l’arserca ’d n’àutra cica da sbërgnaché.