Michel dij Bonavé/Bon-a fin e bon prinsipi

Bon-a fin e bon prinsipi

Bon-a fin e bon prinsipi,
auguri ch’a s’arpet quasi con neuja
sle boche afaità a soa van-a greuja
sensa capì ’l sens creus ëd le paròle
ch’a son-o veuide, leugne, fate e fòle.

A-i é n’àutra fin ch’a biauta sl’orisont
ëd chi dj’ani a marca bondos ël cont,
a l’é ’n ciò che minca ann ven martlà
e a intra cru ’nt ël còrp giumaj malbutà.

Fra tërmolon, cupiss grev, gambe fròle
doman l’é n’abim duvert pien ëd tajòle
doa la speransa së sperd an pensé gris
ch’a ’mpinisso d’arcòrd ël sach ëd lë mnis.

Fiusa ch’a ciama mach pì na bon-a fin
chistonand agiut për riveje da bin,
a mërcandé mach n’arcesta: un canton
për j’arcòrd bon anmugià ’nt ël sò gorblon.

Së smasisso ij seugn ant un vel dë stòria,
ël vindo dël temp vira l’abù ’d soa slòira
ant na druensa ch’a susta sbrincc ëd pietà
e dël prinsipi, an fond, gnun as n’anfotrà.

Bussolin, ai sinch ëd Gené 2010