Orassion dij montagnin[modifiché]

Nosgnor, Ti ch’it conòsse 'l grand travaj
che nòsti vej l’han fàit su ste montagne
për tiré feura da sta tèra màira
sèil, òrdi, fen, patate e 'n pò 'd castagne.

Ti ch’it ses testimòni dle fatighe
dl’òm ch’a portava a spale, ant ij garbin,
fin-a la tèra, su për le costere
che ij temporaj dla prima a slavassavo…

Ti ch’it l’has vist nòsta pòvra gent
a tajé 'l fen con daj e con mëssòire
e peui portelo a sosta ant ij barijon
carià an s’na lesa, giù për le carcà…

Ti ch’it l’has vist le dòne ch’a lavavo
s-ciapand le lastre 'd giassa ant la bialera
-che 'd masnà dantorn, n’avìo na coalera
e con, sle braje fruste, sent tacon-

'T jë sas, Ti ch’it sas tut, tute le pen-e
e ij sacrifissi e ij pior e la miseria
dë sta gent rudìa, pasia, onesta e seria
che malgré tut, ël cheur l’avìa seren

Mangiand pan arsetà, polenta e làit
e travajand, passient, da l’alba a sèira,
rivand an ponta për la strà pì drita,
lor l’han mostrane còs ch’a l’é la vita!

Su cola pòca gent ch’a l’é rëstaje
su costi brich sperdù e dësmentià,
slarga pietos Tò sguard: për Toa bontà,
lass-je nen soj, Nosgnor, daje coragi.

Daje la fòrsa a sta gent montagnin-a
ëd guardé ancora 'l cel dë dzora ai pin,
ëd ten-e dur, come a l’han fàit ij vej
chissà che peui, doman, vada nen mej…