Mario Paris/Ca dij mè vej

Artorn

Ca dij mè vej

I veuj torné da ti, ca dij mè vej
che tò camin antich a l'é dëstiss
e l'òrt dë 'dnans a ca gnun lo codiss:
tèile d'aragn e ronze daspërtut.

Ël senté bianch, bordà da tante fior
andova che i corìa da masnà
dal cit cancel fin-a a la pòrta 'd ca
adess a j'é pì nen... mach pì 'd gramon.

Gnanca la tòpia 'd fròla a j'é pì nen
andova che na vòlta, më smija jer,
i s'artrovavo tuti 'l dì 'd San Pér
e nòna am preparava ij tajarin...

...e nòno a dëstopava ël carcheiron
come ch'a ripetèissa 'n vej ritual.
Peui an ciamava: "A sent pa 'd botal?"
...j'euj a cantavo tuta la soa gòj.

Adess tut a l'é trist e abandonà.
Fin-a la fnestra nèira dla fënera
a dà la sensassion 'd na colombera
ch'a guerna, frèid e mòrt, i seugn passà.

E pura i veuj torné, ca dij mè vej
dacant a tò camin frèid e dëstiss.
La pianta a l'ha da manca dle radis
s'a veul nen meuire, se a veul arfiorì.