Mario Giai/Bepon e Don Camilo

BEPON E DON CAMILO: LA MIDEMA STÒRIA ARPETÙA

Calogero ’l sacrista ’d San Pé-stòrt,
jer dòp-disné, surtend an sël sagrà
për dé, coma ògni di, na ramassà,
l’ha trovà n’aso, an tèra, bele mòrt.

A ’nformava ’mpressa ’l Parco Don Bastian,
che... lest a cor a Palass Comunal
– Fé dësbojé ’l «sagrato parochial»! –
a-j dis al Sìndich, Cavajer Plingan.

E ’l Sìndich a bërbòta ’nviperì:
– Eh nò! Av toca a voi, car Don Bastian!
Dé sepoltura a l’é un dover Cristian,
përchè i pretende ch’i lo fasa mi? –

Focos coma Don Camilo, Don Bastian,
a serca ’d nen andé fòra dij feuj,
bele ch’a spricia fiame e feu da j’euj.
Tranquil, con tant bel deuit, a dis, dosman:

– Son sì da voi, tenilo bin da ment,
për sotrè l’aso a spèise dla Comun-a,
ma ’dcò për... div-lo! Për mia gran sfortun-a,
mè prim dover l’é da avertì ij parent

pì pròssim ëd col-lì ch’a l’é mancà.
Se mi son sì, ël motiv a l’é col-lì.
Adess che chiel, Sor Sìndich, l’é avertì,
tranquilament i peuss tornemne a ca! –

Sor Sìndich, con na motria sevéra,
a ’rbeuj... furmiola... a veul fé na sfuriada...
ma peui ’d colp a s-ciòpa ’nt na rijada
e a eufr na strèita ’d man franca e sincera

a sò nemis-amis. Al «prèivasson»
ch’a l’ha pen-a dije sta bela batùa.
Coma ch’i vëdde, ven-la sì arpetùa
la stòria ’d Don Camilo e ’d Sor Bepon.