Mario Castagneri/Canson d'istà
Canson d'istà[modifiché]
Canson dë siale ch’a van travers al cel,
osej ch’a canto pian an mes dle rame,
nen ël pì cit romor, mach col ëd l’aria
queicòs d’arcan, ëd doss a l’ha ambajame.
Tèra d’istà, campagna pasia e fòrta
che ògni ann ’t rineuve la natura,
për mè cheur ’t ses l’ùltim sol piasì,
’t ses l’ùnica restà sensa impostura.
Adess che ’t ses vestite tuta a festa
për sposé ’l sol ch’at basa tuta quanta,
adess, coma da sempre a ògni istà,
’t dvente për la gent na còsa santa.
La pas adess a l’é rota da na ciòca
ch’a ven con sò son da tant lontan
a riva ansima a mila ragg ël sol
e a fà coragi al mond për sò doman.