Maria Teresa Cantamessa/La man dël Creator
La man dël Creator[modifiché]
Cand che ’l marcé m’é pèis,
sla mia stra solenga,
e ij pass ëstrach ’s fan meusi,
paura e gel, ancreus,
as fongo drinta al cheur.
Im viro ’ndré e ’rserco
ij segn sbiajì ’d mia gent,
ij seugn përdù co’l temp,
j’arcòrd d’un jer lontan,
për feme companìa.
Ël ciosioné dj’oslin
co’l dësbandì ’d na fior
scaudà dai ragg ëd sol,
dëslinguo la tristëssa,
s’arneuva la speransa.
La vos ’d na ciòca ’rson-a
portà da ’n sofi ’d vent.
Con fiusa i vardo ’l cel:
la man dël Creator
la sento... a m’é davzin!