Na tòpia[modifiché]

Tòpia ’d glìssin an fior
aragnà d’amor,
tenduva da lòbia a lòbia
tra doe file ’d ca,
sla strajòla,
ch’a va a la scòla,
dla borgà...
Pavajon vërdzin,
a feston ’d rape viòla,
che ’l Magg e ’l vent marin,
fan dësbandì,
për chi a stà là,
o a j’ancàpita ’n di,
as n’argala la vista...
Përfum tranquilità,
buss d’avije,
lòse stërnìe,
d’alëtte piegà,
ëd farfalin-e ametista,
ch’a vòlo giù dosman,
an col’ombrìa legera.
Òh primavera...
në strop ëd dësbela,
con la cartela,
doe vòlte al di,
passa corend sfrandà,
sota coj arch fiorì,
e as n’ancòrz gnanca...
Ma ’l vej setà sla banca,
ch’a-j ved passé e a-j conòss,
a sà che coj balòss,
doman, se andran për ël mond,
portran profond an lor,
lë bzògn ’d torné,
a cola cara tòpia an fiòr...

Luigi Camerano Scond premi al Concors «Vittorio Alfieri» an Ast 2020