Lenga piemontèisa/Gramàtica piemontèisa/Morfologìa/Esclamassion

Da Wikisource.

Artorn


Esclamassion[modifiché]

L'esclamassion a esprim un improvis sentiment ëd l'ànima, coma la maravija, la gòj, ëd dolor, l'anvìa, la ràbia, la sùplica, etc. La lenga piemontèisa a l'é motobin ësgnora ëd coste esclamassion, e ambelessì i na daroma mach pòchi esempi, lassand ësté cole comun-e a tuti ij langagi (oh! ah! ih! oj! etc.). I-i dividroma an tre grop:

Esclamassion
esclamassion sempie compòste e esclamative fàusse esclamassion salùt

crìbio!

dicinato!

fable!

tèh!

aidemì

ommi!

andoma

sacramondo!

sacrenon!

diane!

diavleri!

nah!

boh!

darmagi!

cristiandòro!

bècio!

s-ciao!

o mi povròm

mi pòvra dòna!

ancora pro!

vërgògna marsa!

ch'a disa!

për carità

Dio veuja!

che scheur!

miao!

bào!

pio-pio!

chichirichi!

tich-tach

din-dòn!


eu! jeu! leu! (per fermare)

u! uj! ju! (per fare andare avanti)

cis, cist, ciste! (per far andare a destra)

ta! tale! sa! sale! (per far girare a sinistra)

tèh! (per chiamare a sé)

migno! (per chiamare il gatto)

pì, pì, pì! (per chiamare pollame)

nin-e, nin-e! (per chiamare anitre)

ëss, ssë! (per scacciar via)

passa fòra! passa vìa! (per scacciare cani)

ciao!

adiù!

bondì!

bon-a sèira!

bon-a neuit!

it saluto!

alégher! Alegra!

arvëdse!

a l'arvista!

salve!

cerèa!