Laura Bertone/Le pianà lassà dal temp

Artorn

Le pianà lassà dal temp

Fërmo lё sguard
an sle pere antiche
dij mur ёd cinta
ch’a san pì nen difende,
dle tor mese drocà
doa ’l brassabòsch
as ambranca.
Dёscheuvro ’d senté
stёrmà dal verd
ch’a s’angagia
a scancelé la stra,
padron gelos
ёd drocheri segret.
Sento pen-a pen-a
ёl bòt débol e stanch
ёd na ciochёtta ch’a ciama,
vёddo ’n cioché bass e cit
an sle lòse dёl tèit
ёd na cesòta lontan-a.
Calo pian pian
jё scalin ёd na cripta,
scalin consumà dai pass
ёd chi a chёrdìa,
sentor ёd fé,
ansema a la póer,
ancora a resta.
Am pias artorné
an sle pianà
lassà dal temp
e core dapress
a ’d fantasìe
che ’l son d’un celular,
an sel pì bel, a romp.