La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 2

←Surtìa 1

La Bibia piemontèisa Surtìa (Èsod)

Surtìa 3→

Surtìa

2

La Bìbia piemontèisa - Surtìa 02

Nassensa 'd Mosè

¹Apopré an col temp-lì, n'òm e na fomna dla tribù ëd Levi a son mariasse^[1]. ²Bin tòst la fomna a l’é trovasse ch’a spetava na masnà e a l’é nassuje un mas-cc. A l’era pròpi na bela masnà e chila a l'ha tenulo stërmà për tre mèis^[2]. ³Ma podend-lo nen ëstermé për vàire, chila ha l'ha pijà na cavagna 'd papir, a l'ha dëspalmala 'd bitum e d'apèis, a l'ha butaie 'ndrinta 'l cit e a l'ha antërposalo tra ij gionch an sla rivera dël fium Nil. ⁴La seure dël cit a l'é butasse a na serta distansa për beiché lòn ch'a sarìa ancapitaje.

⁵Ore, la fija 'd Faraon a l'era calà al fium Nil për bagnesse, antramente che soe servente a spassigiavo an sla rivera dël fium. ⁶Cand che la prinsipëssa a l'ha vëddù la cavagna an tra le giunchin-e, a l'ha mandà na serventa për pijela. A l'ha duvertà la cavagna e a l'ha vëddù la masnà. A l'era un cit ch'a piorava. Tocà da la compassion, a l'ha dit: "A deuv esse un dij cit ëd j'Ebreo". ⁷Anlora la seure dël cit , avzinand-se, a l'ha dije a la prinsipëssa: "Veus-to ch'i vada a serché na fomna israelita për feje da bàila e ch’a lo nurissa?". ⁸"D’acòrdi. Và!”, a l'ha rësponduje la prinsipëssa. La fijëtta a l'é andàita e a l’ha ciamà la mare dla masnà. ⁹La prinsipëssa a l'ha dije: "Pòrta con ti costa masnà e nuriss-la. Për lòn it darai na paga”. Anlora la fomna a l'ha portà via 'l cit, ch’a l’era sò fieul, e a l'ha nurilo.

¹⁰Cand che ‘l cit a l'é stàit dëspupà, chila a l'ha mnalo a la fija 'd Faraon ch'a l'ha tratalo coma s'a fussa sò fieul^[3] e a l'ha daje 'l nòm ëd Mosè përchè, coma che peui a l’ha dëspiegalo, Mosè a veul di: "Mi i l'hai gavate da 'nt l’eva”.

Mosè a scapa fin-a a Midian

¹¹Vàire agn pì tard, cand ch’a l’é fasse grand, Mosè a l’é andàit a fè visita a soa gent, j’Ebreo, e a l’é rendusse cont ëd la vita grama ch’a fasìo^[4] përché a l’ero obligà a fé ‘d travaj forsà. Antant ch’a-j visitava, a l’a vëddù n’Egissian ch’a bastonava un ëd sò frej israelita. ¹²Parèj a l’ha vardà da banda a banda che a-i fussa gnun d’àutri an gir ch’a vëdèissa, e Mosè a l’ha massà l’Egissian e a l’ha stërmà sò còrp sota la sabia.

¹³A l’indoman Mosè a l’é torna surtì e a l’ha vëddù doi Ebreo ch’a rusavo e ch’as në dasìo 'd santa rason. “Përchè pateles-to tò compagn?”, Mosè a l’ha dije a col ch’a l’avìa comensà a rusé. ¹⁴L’òm a l’ha replicà: “Chi ses-to për vorèj fene da cap e da giùdes? Vories-to masseme coma ti ‘t l’has fàit con col Egissian ier matin?”. Antlora Mosè a l’é pijasse tëmma, përchè a pensava: “Tùit a san già lòn ch’i l’hai fàit!”^[5]. ¹⁵Vera, 'dcò Faraon a l’era vnulo a savèj e a sercava ‘d fé massè Mosè. Mosè, contut, a l’é riussì a scapé da leugn dël Faraon e a l’é arfugiasse ant ël pais ëd Midian^[6].

Rivà ch’a l’era ansilà, a l’é setasse dacant a ‘n poss. ¹⁶Ora, ël sacerdòt ëd Midian a l’avìa set fije, ch’a l’ero vnue, coma ‘d sòlit, a tiré d’eva për ampinì ij treu e fé bèive jë strop ëd sò pare. ¹⁷Ma d’àutri bërgé a son rivà e a vorìo tapareje vìa. A l’é antlora che Mosè a l’é sautà ‘n pé e a l’é corù a dësfende le fije da coj bërgé. Peuj a l’ha giutaje a tiré d’eva për ij sò strop.

¹⁸Cand che le fije a son tornà a ca ‘d sò pare ‘d lor, ch’as ciamava Reuel^[7], a l’ha ciamaje: “Përché ancheuj sev-ne tornà tant tòst?”. ¹⁹A l’han rësponduje: “N’Egissian a l’ha salvane dai bërgé ch’a vorìo fene violensa. Peuj a l’ha giutane a tiré d’eva për fé bèive le bestie”. ²⁰E chiel a l’ha dije: “E 'ndoa ch’a l’é col òm? Përchè l’ev-ne lassalo là? Andé a dije ch’a ven-a sì da nojàutri për ël disné!”.

²¹Mosè, anlora, a l’ha acetà con piasì l’anvit e a l’é fërmasse a sté da lor. A sò temp, Reuel ha l’ha dàit an ësposa a Mosè soa fija Siporà. ²²A l’é vnuje peui ël temp che Siporà a l’ha daje ‘n fieul, e Mosè a l’ha ciamalo Ghersom, nòm ch’a veul dì: “I son ëstàit un foresté ant na tèra strangera”.

Ij crij d’Israel e la rispòsta ‘d Nosgnor

²³A l'é passaje vàire d’agn e ‘l rè d’Egit a l’é mòrt. Contut, j’Israelita a seguitavo a avèj ‘d patiment grev sota ‘l giov dla s-ciavensa, e ij sò crij ‘ a son rivà fin-a a Nosgnor. ²⁴Nosgnor a l’ha scotà ij sò gëmm e a l’é visasse dl’Aleansa^[8] ch’a l’avìa fàit con Abraham, Isach e Giacòb. ²⁵A l’ha vardà giù anvers al pòpol d’Israel e a l’arconossù ch’a l’era giumai l’ora ‘d desse da fé për lor^[9].

Nòte

1. O “n’òm a l’era andass-ne a pijé për fomna na fija 'd Levi”.
2. Cfr. At 7:20; Ebréo 11:23.
3. Cfr. At 7:21.
4. Cfr. Ebréo 11:24.
5. 2:11-14 cfr. At 7:23-28.
6. Cfr. At 7:29; Ebréo 11:27.
7. Ël test a dà sì a cost òm ël nòm Reuel. An d'àutri pòst (. es. cap. 18) chiel a l'é ciamà Getro. As pensa ch'as trata 'd na confusion ëd tradission, ma sovens a càpita a j'antich (tanme ij rè e ij sacerdòt ëd la Sabea) che lor a l'avìo piì che un sol nòm, l'istess che ij rè d'Israel. "Reuel" aveul dì "amis ëd Dé".
8. Cfr. Génesi 15:13-14.
9. O “ch’a l’avìa l’òbligh ëd giuteje”.