La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 5

←Surtia 4

La Bibia piemontèisa Surtìa (Èsod)

Surtìa 6→

Surtìa

5

La Bìbia piemontèisa - Surtìa 05

Mosè e Aron dë 'dnans al Faraon

¹Dòp d’avèj ancontrà j’ansian d’Israel, Mosè e Aron a son andàit a presentesse dë 'dnans al Faraon e a l’han dije: “Parèj a dis ël Signor, ël Dé d’Israel: ‘Lassa seurte mè pòpol përchè ch’a peuda selebreme na festa an mè onor ant ël desert ’”. ²Ël Faraon a l’ha rësponduje: “Chi ch’a l’é sto Signor^[1] përch’i l’abia da scotelo e ch’i l’abia da fé seurte Israel? I conosso pa sto Signor^[2]: i lasserai pa seurte j’Israelita”. ³Ma lor a fortìo: “Ël Dé dj’Ebreo a l’é manifestasse a nojàutri: i l’oma da 'ndé ansilà, a na distansa ‘d tre dì ‘d marcia për smon-e ‘d sacrifissi al Signor, nòst Dé. S’i lo foma nen, chiel a podrìa massene con na pestilensa o con la spa”.

⁴Ël rè d’Egit a l’ha replicaje: “Mosè e Aron, përchè ch’i veule dëstorné ‘l pòpol da soe ancombense^[3]? Torné a vòst travaj!”. ⁵E a l’ha giontà: “Ora che ‘l pòpol a l’é tant numeros, veule forsi ch’a chita ‘d travajé?”.

L’anduriment dël Faraon

⁶Col medésim dì, ël Faraon a l’ha dàit cost òrdin ai comissionari dij travaj e ai sorveliant: ⁷“Procuré pì nen a j’Israelita la paja për fé ij mon coma fin ora. Ch’as në vado lor midem a rabastela. ⁸Ma pretende ch’a faso l’istess nùmer ëd mon che anans; përmëttje gnun-a ridussion ëd la produssion. A son mach ëd plandron: a l’é për lòn ch’a crijo: ‘I voroma andé a smon-e ‘d sacrifissi a nòst Dé!’. ⁹Carieje ‘d travaj: s’as në staran bin ocupà, a l’avran pì nen ël temp ëd pensé a tute cole fandònie!”.

¹⁰Anlora ij comissionari dij travaj e ij sorveliant a son andàit a dì a la gent: “Sossì a l’é lòn ch’a dis ël Faraon: “Iv procurerai pì nen la paja. ¹¹Andé a rabastela vojàutri anté chi podreve trovela. I l’eve contut da mantnì l’istessa produssion che anans’. ¹²Anlora ‘l pòpol a l’é dëspërdusse për tut ël pais d’Egit a cheuje lë strobion da dovresse tanme paja.

¹³Ant ël mentre, ij sorveliant a-j cissavo disandje: “Dev-ne mach da fé: i l’eve da provëdde l’istessa produssion ëd mon ch’i l’avìe anans cand ch’iv dasìo la paja!”. ¹⁴Ij comissionari dël Faraon a l’han fin-a pijà a barotà ij sorveliant israelita, coj che lor a l’avìo daje l’incombensa d’organisé e controlé ij travajeur. A-j disio: “Përchè jer e sto dì sì i seve pa rivà a fé la quantità ‘d mon ch’av v’era stàita comandà?”. ¹⁵Anlora ij sorvejant dj’Israelita a son andàit a lamentess-ne dal Faraon: “Përchè ch’i trates parèj ij tò servent? ¹⁶Ëd paja an në dan pì nen e a pretendo ch’i foma l’istessa quantità ‘d mon. Ij tò òm a l’han pa rason”. ¹⁷Ël Faraon a l’ha rësponduje: “I seve mach na màniga ‘d fagnan! A l’é për lòn ch’i dise ch’i veule andé a smon-e ‘d sacrifissi al Signor. ¹⁸Andé mach a travaje! La paja av sarà nen dàita, ma i l’eve da fé l’istessa quantità ‘d mon!”

Nosgnor a conferma la mission ëd Mosè

¹⁹Ij sorveliant dj’Israelita a l’han vëddù ch’a stasìo ant na situassion motobin malfé përchè ch’a l’avìo dije: “I l’eve nen da 'rdùe ‘l nùmer dij mon ch’a v’é stàit assegnà për minca dì”. ²⁰ Quand ch’a son surtì da parlé con ël Faraon, a l’han trovà Mosè e Aron ch’a jë spetavo, ²¹e a l’han dije: “Che Nosgnor av giudica e av castiga! Ore, për colpa vòstra, ël Faraon e ij sò ufissiaj an n’han an ghignon. I l’eve butà na spa an soe man , na scusa për massene tuti!”.

²²Anlora Mosè a l’é adrëssasse a Nosgnor e a l’ha dije an preghiera: “Nosgnor! Përchè maltrates-to parèj sta gent? Përchè l’has-to dame na comission parèj? ²³Da quand ch’i son andàit a parlé a tò nòm a Faraon, chiel a l’ha butasse mach a maltraté toa gent e ti ‘t fase nen për giutelo!^[4]”.

Nòte

1. La costrussion ëd coste espression a l'é squasi l'istessa dle paròle 'd Mosè: “Chi son-ne mi pr’ andé a trové ‘l faraon e fé seurte j’Israelita da l’Egit?” (3:11). As armarca sì na schergna.
2. Për Faraon, ël Signor (Jahvé) a esist pa. A sarìa mach na scusa dj'Israelita. Faraon a vnirà bin tòst a savèj, a soe spèise, che 'l Signor a l'é na realità.
3. Na domanda retòrica.
4. Lòn che Mosè a-j ciama a Nosgnor a smija al discors ëd 2 Pero 3:4 "Andoa é-la la promëssa 'd soa vnùa?" E la rëspòsta 'd Pero a l'é: "Nosgnor a 'rtarda nen 'l compiment ëd Soa promëssa, coma cheidun a chërd ch'a-i sìa n'artard, ma a l'é passient anvers ëd noi, e a veul che gnun as perda, ma che tùit as pentisso" (2 Pero 3:9). Cfr. Ebréo 10:36-37.