La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Sacaria/Sacaria 2

←Sacarìa 1

La Bibia piemontèisa Sacarìa

Sacarìa 3→

La Bìbia piemontèisa - Sacarìa 2

2

Tersa vision: ël mësuror

¹Ant n’àutra vision i l’hai vëddù n’òm ch’a l’avìa an man na filsela për mësuré. ²I l’hai ciamaje: “Andova vas-to?”. A l’ha rëspondume: “A mësuré Gerusalem, për vëdde vàire ch’a së slarga e coma ch’a l’é longa”. ³Ant col moment a l’é surtì l’àngel^[1] ch’a parlava con mi e n’àutr àngel a l’é andàit a trovelo. ⁴Ël prim àngel a l’ha dije: “Lesto, parla a col giovnòt e dije: ‘Venta che Gerusalem a resta na sità sensa muraje, tant a sarà la gent e ‘d bestie ch’a-i vivran!’ ⁵A dis Nosgnor: “Mi medésim i sarai na muraja ‘d feu tut dantorn ëd la sità, e mi i sarai soa glòria”.

⁶“Sah! Sah! Scapé dal pais ëd tramontan-a! I lo diso mi, ël Signor. Përch’ i l’hai sbardlave ai quat vent dël cél. ⁷Ore, contut, fieuj ‘d Sion ch’i vive a Babilònia, salvevne!” ⁸Parèj a nunsia ‘l Signor ëd l’Univers, ora che soa glòria am manda a le nassion ch’a l’han dëspojave: ‘Coj che mach av toco, a toco ël luminèt dij mè euj. ⁹I ausserai mia man contra ‘d lor e a saran la pijàita dij sò s-ciav midem”. Cand tut sossì as compirà, i arconosreve ch’a l’é stàit ël Signor ëd l’Univers a mandeme.

¹⁰“Canta, argiojìss, Sion, fija mia! Përché varda, i ven-o për ësté con ti. It lo diso mi, ël Signor”. ¹¹An col dì-là motobin ëd nassion as tacheran a Nosgnor e ‘dcò lor a saran un pòpol për chiel. A staran an mes a ti e ti ’t savras che ‘l Signor ëd l’Univers a l’ha mandame vers ëd ti. ¹²Ël Signor a sarà padron ëd Giuda coma soa part an sla Tèra Santa e a sernerà ancora Gerusalem. ¹³Che tuti a stago ciuto dë 'dnans a la presensa ‘d Nosgnor, tute le gent, a fà nen chi ch’a sìo, përchè chiel as ausserà për seurte dal leu sant andoa ch’a sta.

Nòte

1. O: "mëssagé angélich".