2 Rè

2

La traslassion d'Elia

¹Anans che Nosgnor a l'avèissa fàit monté Elia an cel ant un mulinel ëd vent, Elia a l'era partì da Ghilgal con Elisé. ²Elia a l'ha dit a Elisé: "Resta ambelessì, përchè Nosgnor a l'ha dime d'andé a Betel", ma Elisé a l'ha rësponduje: "Për la vita ‘d Nosgnor e për toa vita midema, i giuro che mi it chitrai mai!^[1]". Anlora a son calà ansema a Betel. ³La partìa dij profeta^[2] ch'a-i j'era a Betel a son ëvnù da Elisé e a l'han dije: "Sas-to che ancheuj Nosgnor a portrà via da ti tò magìster?", e a-j rëspond: "Éh, i lo sai pro, ma parléne nen, sté chet". ⁴Peui Elia a l'ha dit a Elisé: "Resta ambelessì përché Nosgnor a l'ha dime d'andé a Gérico", ma Elisé a l'ha rësponduje: "Për la vita ‘d Nosgnor e për toa vita midema, i giuro che mi it chitrai mai!". Anlora a son rivà ansema fin-a a Gérico.

⁵5 Ël trep dij profeta ch'a-i j'ero a Gérico a son ëvnù da Elisé e a l'han dije: "Sas-to che ancheuj Nosgnor a portrà via da ti tò magìster?", e a-j rispond: "Éh, i lo sai pro bin, ma parlé pa, sté chet". ⁶Peui Elia a l'ha dit a Elisé: "Resta ambelessì përché Nosgnor a l'ha dime d'andé al fium Giordan". ma Elisé a l'ha rësponduje: "Për la vita ‘d Nosgnor e për toa vita midema, i giuro che mi 't chitrai mai!". Anlora a l'han seguità a marcé fin-a al Giordan.

⁷A son andaie 'dcò sinquanta òm dla partìa dij profeta e a l'han vardaje da lontan antramentre che Elia e Elisé a l'ero fërmasse dacant al fium Giordan. ⁸Anlora Elia a l'ha pijà sò mantel, a l'ha anrolalo e a con lòn a l'ha frapà l'eva. A l'é parèj che 'l fium a l'é dividusse e ij doi òm a l'han traversalo a pé sùit! ⁹Cand ch'a son rivà da l'àutra part, Elia a l'ha dit a Elisé: "S'a-i é cheicòsa ch'i peudo fé për ti prima 'd mia partensa, ciamëmla pura". Elisé a l'ha rësponduje: "I l'avrìa tant piasì d'arsèive na dobia porsion ëd tò spirit e dventé tò sucessor". ¹⁰Elia a l'ha replicà: "It l'has ciamame cheicòsa 'd malfé! Se ti t'am vëdde mentre ch'i parto, anlora it lo arseivras, dësnò nò!".

¹¹Damentre ch'a marciavo anans e ch'a parlavo, a l'amprovista a l'é comparuje 'n chèr ëd feu tirà da 'd cavaj 'd feu. A l'é piassasse an tra ij doi òm, a l'ha separaje, e Elia a l'é stàit portà 'n cel ant un mulinel d'aria. ¹²Elisé a l'ha vëddulo e a l'ha crijà: "Mè pare! Mè pare! I vëddo ij chèr e la cavalarìa d'Israel!^[3]". Cand ch'a son disparù da la vista, Elisé, tant ch'a l'era bolversà, a l'ha s-ciancà soa vestimenta an dòi tòch. ¹³Elisé a l'ha tirà su da tèra 'l mantel d'Elia, col ch'a l'era cascaje, a l'é tornà andarera e a stasìa an sla sponda dël Giordan. ¹⁴A l'ha peui frapà l'eva con ël mantel d'Elia e a l'ha dit: "Andoa ch'a l'é 'l Signor, ël Dé d'Elia?". Parèj ël fium a l'é dividusse e Elisé a l'ha travërsalo.

¹⁵J'òm dël grup ëd profeta ch'a stasìo a Gérico, cand ch'a l'han vëddulo da l'àutra riva a l'han ësclamà: "Lë spìrit d'Elia a l'é posasse an su Elisé!". Anlora a son andaje ancontra e a son campasse con la facia a tèra dë 'dnans a chiel. ¹⁶A l'han dije: "An tra 'd costi tò sërvent, a-i é sinquanta òm coragios. Lor a podrìo andé a l'arserca 'd tò signor. Peul d'esse che lë Spìrit ëd Nosgnor a l'àbia campalo an su chèich montagna o an chèich val!". "Nò," a l'ha rësponduje Elisé, "màndje nen". ¹⁷Contut, tant ch'a l'han tormentalo con lòn che a la fin a l'ha dije: "Anlora e bin, mandje pura a l'arserca!". A l'é parèj che sinquanta òm a son andàit a l'arserca d'Elia për tre di, ma a l'han pa trovalo. ¹⁸Cand ch'a son artornà, Elisé a l'era 'ncora a Gérico. A l'ha dije: "É-lo pa vera ch'i l'avìa dive 'd nen d'andé a sërchelo?".

Elisé a dà na dimostrassion ëd soa autorità

¹⁹Un bel di, ij cap ëd la sità 'd Gérico a son ëvnù a fé visita a Elisé. A l'han dije: "Mè sgnor, i l'oma 'n problema. Nostra sità a l'é motobin bela, coma ch'it peule vëdde, ma l'eva ch'i l'oma a l'é pa bon-a e a rend stéril la tèra". ²⁰Elisé a l'ha dije: "Porteme 'n vas neuv e buteie 'ndrinta 'd sal". E a l'han portajlo. ²¹Peui a l'é andàit a la sorgiss ch'a provëddìa d'eva la sità 'd Gérico e a l'ha campaje 'ndrinta 'd sal. E a l'ha dit: "Sossì a l'é lòn ch'a dis Nosgnor: 'I l'hai depurà st'eva-sì. A sarà pì nen càusa 'd mòrt o dë sterilità'". ²²A l'é parèj che l'eva 'd Gérico a l'é restà pura fin al di d'ancheuj, conform a la paròla ch'a l'avìa dit Elisé.

²³Elisé a l'ha chità Gérico e a l'é 'ndàit a Betel. Mentre ch'a marciava arlongh la stra, na maraja 'd fiolin a son surtì da la sità e a son ancaminasse a pijelo 'n gir an disend: "Testa plà, cor mach! Testa plà, cor mach!". ²⁴Elisé a l'é virasse, a l'ha vardaje e a l'ha maledije 'nt ël nòm ëd Nosgnor. A l'é parèj che dòi ors a son surtì dal bòsch e a l'han fàit a tòch quarantedoi dij fieuj 'd cola maraja. ²⁵Elisé a l'é peui andàit al Mont Carmel e da là a l'é tornà 'nt la Samaria.

Nòte

↑ O "Com' a l'é vera che Nosgnor a viv, e che toa ànima a viv, it chitrai mai"
↑ Let. "Ij fieuj dij profeta".
↑ Cfr. 2 Rè 13:14.

[1] O "Com' a l'é vera che Nosgnor a viv, e che toa ànima a viv, it chitrai mai"

[2] Let. "Ij fieuj dij profeta".

[3] Cfr. 2 Rè 13:14.

[1]

[2]

[3]