La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 27
Giòb[modifiché]
27[modifiché]
Giòb a fortiss soa nossensa[modifiché]
1Giòb a l'é andàit anans an sò dëscors e a l’ha dit: 2“I giuro për ël Dé ch’a viv, pròpi për chi ch’a l’ha gavame ij mè drit, për ël Tut-potent ch’a l’ha dame d’amarëssa ant l’ànima, 3fin a tant che mè spìrit a sarà ancor an mi, e 'l sofi ‘d Dé drinta dij mè polmon[1], 4ij mè làver a diran mai 'd còse grame e mia lenga a pronunsierà pa ‘d busiardarìe! 5I diciarerai pa mai che vojàutri tre i l'àbie rason: fin-a a la mòrt i dësfendrai mia nossensa. 6Im mantnirai frem an mia giustissia sensa molé gnanca për un moment; mia cossiensa a m'arprocia pa e a lo farà pa për gnun dij mè di.
La fin dj’ipòcrita[modifiché]
7Pitòst, ch’a sio ij mè nemis a esse considerà émpi e che lor, ij mè aversari, pa dij giust. 8An efet, còsa ch’a podrìo mai speré ancora cand che Dé a-j tajerà vìa, l’ora che Dé a-j gavrà soa vita ‘d lor? 9Miraco Dé a scotrà sò crij cand che 'l maleur a-j tombrà ansima? 10Podran-ne forsi arlegresse ant ël Tut-potent e esse scotà da chiel cand che lor a lo prego? 11Mi 'v mostrerai ël podèj ëd Dé, ij pensé dël Tut-potent a saran pa stërmà a vojàutri. 12Se vojàutri midem i lo vëdde, përché i ansiste tant a dime ‘d ròbe a dzoneus?
13Tut lolì a l’é lòn ch’a arseivran da Dé dj’empi coma vojàutri; cola-lì a sarà l’ardità che ij malfasent a arseivran. 14Se soe masnà a chërseran a sarà mach për esse destinà a la spa o a meuire ‘d fam. 15Coj ch'a survivran a saran sotrà dal contacc e soe vidoe a faran gnanca plenta për lor. 16J’empi a podrìo fin-a ambaroné d’argent parèj dla póer e ampinì soe guardaròbe ‘d vestiment soasì[2]. 17Tutun, a saran ij giust a vestiss-ne e ij nossent a ardité col argent-lì. 18A l'han fabricasse na ca parèj d'un cocon dj’aragn e parèj ëd na bënna fàita da le vardie për stërmess-ne 'ndrinta. 19Ij përvers a van a cogesse tranquij che soe richësse a sio al sicur, ma cand ch’a dovertran j’euj a trovran ch’a son tute dësparìje. 20Antlora a saran ciapà da lë sparm coma da n’inondassion e ‘d neuit na tempesta a-j porterà vìa tanme ‘n turbij. 21Ël vent ëd l’est a-j sofiarà lontan e a podran pa pì artorné, a saran sijà e portà lontan da sò pòst. 22Ij turbij ëd vent a-j ciaprà e a l’avran ‘d lor gnun-a pietà: a podran pa scapé da soe man. 23La gent antlora a-j ësbieferan mach e a-j pijeran an gir”.