La Bibia piemontèisa/Semantica/Giustissia

Giustissia

Ël verb grech δικαιόω [edikaiōthē] as rend ëd nòrma con "giustifiché". Ant ël Testament Neuv, a l'è mai da intendse, contut, ant ël sens dë scusé, ma: Presenté, fé vëdde, che na person-a, acusà 'd manera fàussa, a l'è "giusta". Dëscolpé quejdun. rende (fé vnì) na person-a "giusta" o com' a dovrìa esse (lòn che prima a l'era nen). diciaré (fé la diciarassion) an manera ofissial, atesté che na persona a l'è "giusta" (acordene l'atestà, ël sertificat, ëd giust).

L'agetiv che i rendoma con "giust", δίκαιος [dikaios] a veul di, ant ël Testament Neuv, che quejdun a l'è "an conformità con lòn che Dé a reputa, stima, giust tanme a l'è 'rvelà an Soa Lej". La person-a giusta a l'è cola ch'a-j pias a Dé, ch'a l'è aprovà da Chiel, ch'a l'è coma Chiel a veul ch'a sìa. Ij criteri 'd giudissi për determiné che quejdun a l'è giust, a son coj che Dé a l'ha stabilì e, ancora prima 'd lòn, ch'a l'è conform a l'esse medésim ëd Dé, coma ch'a l'è Chiel. L'esse giust a corispond a la condission ëd l'òm quand che Dé ha l'ha crealo, a la condission che l'òm a l'avìa prima 'd droché ant ël pecà e corompse. Sinònim ëd giust a l'è nossent.

Da sossì i l'oma 'l termin: δικαιοσύνη [dikaiosyne], visadì giustissia. Giustissia ant la Bibia a corespond a l'idèja 'd na "sentensa giuridica", "n'aprovassion giuridìca", un "verdet d'aprovassion", an particolar l'aprovassion divin-a. Da tut lòn ch'i l'oma dit, për tiré le some, as peul di che giustissia a l'é tut lon che Nosgnor, dòp avèilo esaminà, a aprova, aceta, agradì, che për Chiel a l'é coma ch'a deuv esse.

Ij criteri 'd giustissia a son nen ij nòstri, ma ij Sò.