L'é inùtil tabussé lassù j'é gnun

(Costa poesìa anònima a l'han trovala pendùa ans un castagné an Val Ciusela)

Veuide le stra, e tute le mulatere,
a van droché, tuti ij muret ëd pere,
e le cà l'han le porte sarà,
  ti, tabussa nen, lassù j'è gnun.

Pi gnun, con ël gerbin sle spale,
a cheuje le feuje per ij giass,
përché da temp veuide a son tute le stale,
  e ti tabussa nen, a j'è pi gnun.

Mòrt tuti, ël cioché l'é ciuto,
sole le tombe 'd tuti ij Cé
j'ànime a giro 'ncora , ma respondo nen,
  ti, tabussa nen, j'è gnun.

Ij cop ed lòse grise a dròco,
përché pi gnun a-j lògia,
e mufìe a son le stansie veuide,
  e ti, tabussa nen, lassù j'è gnun.

A passo lest tuti j'arcòrd,
ma se ti it passe da sì,
arcòrda 'l jer quand j'ero fòrt,
  ma adess, tabussa nen, son tuti mòrt!