Irma Bertagna/Neut ëd giugn

Neuit ëd giugn

A profumo fòrt le reuse!

Ant le rive ’ncreuse
a-j ten-o companìa
le fior ëd gasìa.
L’uva ramà a piora
làcrime rosse
ch’a casco dosse
’n sël pra andoa l’erba a canta!

Lus e ombre:
ij lumin a ven-o, a van...
Lontan... avzin...
As visco coma ij pensé ch’a coro,
s’antrapo, as rompo!

Neuit ëd mascarìa...
na dossa anvija ’d carësse,
ëd sospir ch’a mòrdo e a crijo...
Treuvo paròle fërme ’ndrinta al cheur!

Forse m’anventerai un boneur
o na speransa...
O i sfriserai col seugn
coma véder e sol
për pituré mia stansia?

Forse a luseran ancora
ij canton ëd mè cheur!

da «Andoa l’arcancel a svanis» - Alzani, Pinareul, 1994