Ignassi Isler/Ël paìs 'd cocagna
Ël paìs 'd cocagna
[modifiché][1734]
Cól famos paìs 'd cocagna
A l'é peui un gran paìs,
Gnun lavora la campagna,
Pur a smìa un paradìs;
Lì, chi veul fé 'l gargh, lo fassa,
J'é pa gnun ch'a lo ambarassa.
Fà nen bsògn ëd travajé
Për vagnesse da mangé.
Le strà a son tute stërnìe
Con 'd rubiòle e 'd piasentin,
E le pèrtie a son guarnìe
Con 'd sautisse e con 'd bodìn.
Se vëdeisse le ciovende,
Lò-lì sì ch'a l'é un bel rende!
Fan 'd salam tant dësformà
Ch'ògni doi fan la somà.
La rosà ch' ven an campagna
L'ha un savor da paradìs:
Cój ch'a tasto cóla bagna
Si ch'ëj fa lëché ij barbis;
Bin che 'l sol ai bata ansima,
Tant a resta giust com prima,
Ansì, anlora a resta mej,
Përchè a gèila pa ij buej.
Ògni sman-a a pieuv na vòta
Ëd fidej e 'd macaron;
É-lo pa una bela bòta
Sempre avèine dij baron?
Fa pa bsògn d'acomodeje,
J'é la pen-a mach 'd mangeje:
Son già bej e anformagià
Con sò bur e la sërvlà.
An fiocand, ai ven 'd lasagne
Larghe trè travèrs ëd dì,
E 'd michëtte a gran cavagne
Con ëd bon maron candì.
Quand ai ven, peui, la tempesta,
Tuti, anlora, a fan gran festa:
Ché l'é tuta mach 'd bombon,
D'ale e 'd cheusse 'd gròss capon.
Ëd polenta bela e consa
Ij fossaj son pien a ras:
Basta andé con una bronsa
E në pije fin ch'av pias;
Squasi gnun j'é ch'a në toca
Bin ch'a fonda tuta an boca,
Fòra 'd cósti sensa dent
Ch'a në mangio alegrament.
Le nosere fan 'd quaiëtte,
Basta andéje a dëstaché;
E lë roj carià 'd tarlëtte
Pi ai në tomba e pì ai në j'é;
Ij moré cuvèrt d'ofele
E j'arbron guernì 'd giambele
E le trìfole sëmnà
Son le dmore dled masnà.
Se volì 'd ròba candìa,
Andé antorn dle bussonà:
A l'é pa tabornarìa,
J'é da féne 'd linsolà.
A j'é pa nëssun-e ronze
Ch'a sia privo 'd féve ponze.
Piéne pura dle carà
Con man nüa e j'euj sarà.
Ma se av pias 'd ròba pì fin-a,
V'assigur che a manca nen.
'D mandolasse a la pralin-a
Ai në j'é dij èrbo pien.
Se a l'é për 'd pastissarìa,
Iv në leve 'd long anvìa:
Andé mach ant ij rivass,
I në treuve minca un pass.
Quand che i veule peui trateve
Tant ël dì come la neuit,
Prontgé mach ël tavo e steve,
Ch'j'osej ven-o bej e cheuit,
Lë përnis e le bëcasse
Son comun-e con 'd lumasse.
Ij polastr e ij colombòt
Son pì spèss che ij passaròt.
D'ògni part ai cor 'd fontan-e
Ch'a fan tute cabarat,
Porté mach ëd cope ò 'd san-e
Për ciucé dël vin ciarat:
Moscatel e malvasìa
E peu' ancor dël mej ch'ai sia.
L'é un bel còmod a cimpé
Sensa spende pa un doi-dné.
'D vòte mai për gargarìa
I volèisse sté a durmì,
Sté sigur, gnun av dësvìa
Fasslo pura gròss mezdì.
Acogià ch'i sìe 'nt la stansa,
Ronfé pura a chërpa pansa:
L'é la mòda dël paìs,
Ognun fa com a j'é viz.
Se quaicadun a veul andéje,
Ven-a sì a 'mparé la strà,
Ma a a l'é còsa da penséje,
Ch'a l'é pa una folairà:
Përché a venta sempre core
Për des agn e quìndes ore,
Ant ël dur e un pò 'nt ël mòl,
Ant la pàuta fin-a al còl.