Giuseppe Mina/An silensi
An silensi[modifiché]
An silensi, i vardo ’l cel,
mila stèile d’argent e d’òr:
Am sorido, am fan l’ujin!
An silensi, i scoto ’l mar,
pian am parla sël vent linger:
Na cuchija, bësbij mascògn!
An silensi, i viro ’n man
la clessidra dij seugn përdù:
Sabia fin-a dla gioventù!
An silensi, i scoto ’n grì,
doss a son-a ’l violin d’Amor:
Nostalgìa dël prim basin!
An silensi, i scoto ’l vers
ëd na vainëtta1 e ’d n’arsigneul:
A s’antërso la neuit e ’l di!
An silensi, na fior an man,
i veuj vëdde se am veul bin:
Na margrita, làver al vent!
An silensi, i vardo vnì
la Speransa con l’Arcancel:
Mila lerme e ’n ragg ëd sol!
----
Vainëtta = osel ëd la famija dij passaròt, Anthus pratensis