Giuseppe Brandone/Magon

Magon

Ij ricòrd pì bej a son andass-ne
ant ël temp.
Nòstre speranse a-j son corìe apress
s përdùe ant ël vent.
A-i resta mach pì 'l sudari
'd na vita antera
passà për gnente,
svanìa come fiòca al sol.
E sempre tard at ven an ment
toa modestia, tò dësùtil,
e it trove sol, abandonà,
parèj ëd ma furmìa an mes dla sera.