Giuseppe Bianco/Lassemi 'ndé
Lassemi 'ndé
[modifiché]Lassami ’ndé via, travers a o cel,
come ’l feuji d’autun ch’a van co’l vent
e rampigné ’ns ël corm d’in arcancel,
smentiand për semp qué ’n tèra ogni torment;
lassemi andé, ansuma a na stra da stèli,
vers a col nivoli d’argent lontan,
sognand con ij’euj meis dovert sot ël parpèili
’d marcé linger, con n’àngel për la man;
lassemi ’ndé e sflecé ’nt in cel seren,
parèj ’d na randonin-a ’n primavera,
lontan dal mond, lontan da ij sò velen,
co’l cheur content e l’ànima lingera;
lassemi ’ndé dë slans ancontra o so’
vanda la pieuva la peur nan bagnemi
a mëssonene ij ragg, come ’s cheuj ël fio’
e respirene ’l profum për scaudemi.