Giusep Gorìa/Fërvaje d'istà e làver ëd fior

Fërvaje d'istà e làver ëd fior

I

Toa vos an canta, dossa,
d'un'arvira gajarda,
che për drapò a l'ha pià
'l giusmin e 'l ciclamin
'd toa vesta 'd quìndes ani...
e ij tò euj son l'arvangia
sij liri dël Rè 'd Fransa!

II

Ël brich anvlupatà
- verd sota 'l ro dël sol -
a suda la soa eva
ant j'abeivor ëd pera.
Le stra as na coro aval
- ri 'd póer vers le ca -
e sì amont na gesia,
biancor ësbalucant,
a 'rclama n'anvìa 'd fiòca.

III

An costa contrà
doa 'l giàun turinèis
macià 'd temp e 'd paròle
a compagna ij pensé,
it arcòrdo seriosa
daré 'd tòi uciaj,
tërsa bionda pontà
parèj 'd na coron-a.
Ma ti it savìe nen
che sì 'n fieul ëd Dionis
a l'é s-cionfaje 'l cheur.

IV

Le melie coma 'd lanse
a ponto lë vlu nèir
ëd la neuit langareula.
Soe feuje a smijo cotej
ëd tuchin arvirà
contra 'l temp dla dësmentia.
A saralo l'armeja
ch'a l'ha vagnà con 's gran ciuto?