Giovanni Cerutti/Canson/Ròsamaria

Da Wikisource.

Artorn


RÒSAMARIA[modifiché]

Nel 1731 Padre Ignazio Isler scrisse le parole e la musica della canzone “Le deformità d’una figlia che stimandosi bella vuol maritarsi”(n. 84). Questa canzone, passando di bocca in bocca, di paese in paese, di generazione in generazione, è diventata l’anonimo e impietoso ritratto di … Ròsamaria!


I é 'n cit partiòt da fé con na bela matòta, ch’a l’é sensa fardel, ch’a l’é sensa fardel,
I é 'n cit partiòt da fé con na bela matòta, ch’a l’é sensa fardel e sensa dòta!

(Rit.) Lassela pa pì scapé, lassela pa pì 'ndé via,
la treuvi pa pì doman, la treuvi pa pì doman,

Lassela pa pì scapé, lassela pa pì 'ndé via, la treuvi pa pì doman, Ròsamaria.
A l’ha 'n cit porèt sël nas, a l’é gròss coma na bòcia,
la pluffia dël menton, la pluffia dël menton,
A l’ha 'n cit porèt sël nas, a l’é gròss coma na bòcia,
la pluffia dël menton ch’a-j fà sacòcia. (Rit.).

A l’ha doi eujet cit, cit, un mars e l’àutr ch’a-j cola,
a l’ha 'l morfel al nas, a l’ha 'l morfel al nas

A l’ha doi eujet cit, cit, un mars e l’àutr ch’a-j cola,
a l’ha 'l morfel al nas ch’a-j va 'nt la gola. (Rit.).