Giovanni Cerutti/Canson/Pocionin

POCIONIN

parole di V. Clerici; musica di R. De Magistris.

Un disco a 78 giri del 1957 definiva il ritmo di questa celeberrima canzone piemontese d’autore uno “slow – tango”; era cantata da Carlo Pierangeli (1928 – 2008), accompagnato dal complesso di Gianni Armand e in seguito Pocionin divenne uno dei maggiori successi di Mario Piovano. “Pocio, pocionin” è la nespola, ma quando lo si dice a una ragazza è per farle un complimento, perché è graziosa, fresca e piacevole. “Morfel” significa sia il … moccio al naso, e sia ragazzo – ragazza (morfela). La canzone presenta Pocionin fidanzata, moglie e mamma.

A l’é pròpi 'n pocionin cola morfela, ch’a ven con mi la sèira al Valentin,
l’é brava, giudissiosa e tanto bela, l’é l’angel dël mé cheur, e mi i veuj bin.
Ël di ch’i l’hai ciamaje dë sposela, l’ha dame për rispòsta 'n bel basin!

(Rit.) Pocionin, it ses na reusa d’amor, la pì bela dle fior dël pì bel dij giardin,
Pocionin, mi i veuj dete 'l mè cheur, ti it saras 'l mè boneur, mi it veuj sempre davzin;
vivo mach për avèj sta fortuna, për podèj vive sempre con ti.
Pocionin, l’é gentil la toa vos, ël tò sguard delissios, ël tò fé birichin,
Pocionin, it ses na perla dël cel, mi i veuj dete 'l pì bel e 'l pì doss dij basin!

Godoma 'd nòst amor tuta la blëssa, noi soma doi colomb an-namorà,
jer sèira 'nt un moment ëd tenerëssa, guardandme 'nt j’euj, con soa vos dlicà,
fasandme 'n bel soris e na carëssa, l’ha dime con passion: “It ses papà!”.

(Rit.) Pocionin, l’era 'l seugn ëd mè avnì, d’avej n’àngel con ti për covrilo ‘d basin;
Pocionin, mi l’avrai doi amor, mi l’avrai n’àutra fior da butete davzin.
A l’é tò amor ch’a m’andòra la vita, it ses la còsa la pì bela për mi.
Pocionin, tò regal l’é ‘l pì bel ch’i spetèissa dal cel, ch’i ciamèissa al destin,
Pocionin, it l’has fame papà, a-i sarà 'nt mia cà na Madòna e 'n Bambin!