Giovanni Cerutti/Canson/La polajera

Da Wikisource.

Artorn


LA POLAJERA[modifiché]

Un ritmo di monferrina accompagna quest’allegra canzone che ci presenta una curiosa figura di pollivendola. Giunta sul mercato, tira al ribasso sul prezzo dei polli e poi non li compera; quando si alza la mattina impiega un’ora e mezza a pettinarsi i ricciolini; si pavoneggia con il fazzoletto che ha sulla testa, ma lo deve ancora pagare, e quando va a ballare, traballa sulle gambe, tanto da sembrare una capra di Moncalieri!


Vëdeissi la polajera, quand che chila la va 'l mercà, marcanda le polaje, marcanda le polaje;
vëdeissi la polajera, quand che chila la va 'l mercà,
marcanda le polaje e peui ai compra pa, e peui ai compra pa.

(Rit.) Ò tiré drit, fé ij vòstri afé, la polajera, la polajera;
ò tiré drit, fé ij vòstri afé, la polajera lassela sté!

Vëdeissi la polajera, quand ch’as leva la matin, a-i buta n’ora e mesa, a-i buta n’ora e mesa;
vëdeissi la polajera, quand ch’as leva la matin,
a-i buta n’ora e mesa a fesse ij rissolin, a fesse ij rissolin! (Rit.).

La polajera a blaga, e lassela pur blaghé,
'l folar ch’a pòrta an testa, 'l folar ch’a pòrta an testa;
la polajera a blaga, e lassela pur blaghé,
'l folar ch’a pòrta an testa l’é ancora da paghé, l’é ancora da paghé! (Rit.).

Vëdeissi la polajera, quand ch’a va sul bal a balé, talòcia lì sle gambe, talòcia lì sle gambe;
vëdeissi la polajera, quand ch’a va sul bal a balé,
talòcia lì sle gambe, smia na crava 'd Moncalé, na crava 'd Moncalé! (Rit.).