Giovanni Cerutti/Canson/La bela Carolin

Da Wikisource.

Artorn


LA BELA CAROLIN[modifiché]

Questa ballata popolare narra il doloroso addio alla famiglia e alla città di Torino dato dalla giovane principessa Maria Carolina di Savoia, figlia diciottenne di re Vittorio Amedeo III, che il 29 settembre 1781, nella cappella del castello di Moncalieri, sposò per procura il duca Antonio Clemente di Sassonia, e poi raggiunse a Dresda. Maria Carolina morì in questa città l’anno dopo, il 28 dicembre 1782, per un’epidemia di tifo, e la notizia suscitò grande commozione tra i torinesi. Nel canto s’inserisce anche, con parole scortesi, la principessa Maria Clotilde di Borbone, sorella di re Luigi XVI di Francia e cognata di Maria Carolina, avendo sposato il primogenito di Vittorio Amedeo III, il principe Carlo Emanuele IV di Savoia.


La bela Carolin la veulo maridé, lo duca dë Sassònia a-j veulo fé sposé,
“Ò s’a m’é bin pì car un pòver paisan che 'l duca dë Sassònia ch’a l’è tant lontan”.

   “Un pòver paisan l’é pa dël vòst onor, lo duca dë Sassònia ch’a l’é n gran signor”,
   “Ò s’a m’è bin pì car un cavajer dla cort, che l duca dë Sassònia ch’a l’è 'n gran signor”.

“Un cavajer dla cort a l’é pa dël vòst onor, lo duca dë Sassònia ch’a l’é un gran signor”,
“Da già ch’a l’é così, da già ch’a l’é destin, faroma na girada tut antor ëd Turin”.

   “Bondì mè car papà, bondì cara maman,
   che mi i vad an Sassònia ch’a l’é tant lontan”;

“Cara la mia cugnà, përchè na piori tant?
Mi i son vënua da 'n Fransa, ch’a l’é tant lontan”.

“Cara la mia cugnà, voi sì venùa a Turin, a casa dë Savòja, ch’a l’é 'n bel giardin!
Cara la mia cugnà, tocheme 'n pò la man; cola ch’iv arcomando l’é la mia maman”.

   Quand ch’i na son rivà sël pont dë là 'd Vërsej, na fà dëspartìa con ij sò fratej:
   “Fratej, ò mè fratej, tocheme 'n pò la man, che mi i vad an Sassònia ch’a l’é tant lontan.

Tocheme 'n pò la man, amis, mè car amis, e con la fior dël liri arvëdse 'n Paradis” (bis).