Giovanni Cerutti/Canson/La Lionòta

Da Wikisource.

Artorn


LA LIONÒTA[modifiché]

Forse questa ballata ebbe origine nella prima metà del Cinquecento, quando, dal 1536 al 1559 gran parte del Piemonte fu occupato dai francesi (l’occupazione durò fino alla pace di Cateau Cambrésis, con la quale il Duca Emanuele Filiberto di Savoia, detto “Testa ‘d fer”, rientrò in possesso del suo Stato). Lionetta è una bella ragazza piemontese che accetta di entrare nell’esercito (francese?) come vivandiera, dopo aver avuto assicurazione che non avrebbe dormito per terra, come i soldati, ma in un letto con lenzuola di tela fine d’Olanda. Con la medesima musica e per una situazione analoga, negli anni del Risorgimento la canzone della Lionòta si trasformò in quella della Violetta.


E la Lionòta l’era nël camp, l’era nël camp; (bis)
l’era nël camp ch’a la mëssonava, sò gentil galant ch’a la rimirava.

“Cosa na rimiri, gentil galant, gentil galant? (bis)
“Rimiro voi, che sevi tant bela, si voreisse vnì con noi a la guèra”.
“Ma mi a la guèra na veuj pa andé, na veuj pa andé; (bis)

na veuj pa andé con voi a la guèra, che as mangia mal e as deurm për tèra”.
“Ma e voi për tèra deurmirei pa, deurmirei pa (bis),
na deurmirei su la bianca piuma, conforma l’é la vòstra costuma”.

“E la mia costuma l’è ij linseuj bianch, ij linseuj bianch, (bis)
ij linseuj bianch ëd tèila d’Olanda, la Lionòta as racomanda”.

Sonè trombëtte, sonè tambur, sonè tambur, (bis)
sonè tambur, soné la marciada, la Lionòta l’é intrà a l’armada!