Giovanni Bono/Ël Calicant
Ël Calicant[modifiché]
La pieuva ’d fërvé
l’é ’n pior
ch’a dësgela la tèra ’ntërpìa,
në stissé insistent ch’a dësvija
ël carlevé
dij gat an amor.
Ij gat a gnàulo ch’a smija ch’a pioro
anvece a canto che amor l’é dolor.
Ël cel, un teilon mal lavà,
la tèra tuta ’n mojìss;
ma ’n fond ai giardin dëspojà
ël calicant a fioriss.
Sla bussonà lustra ’d pieuva
l’é coma a l’avèisso campà
na pugnà ’d marenghin.
Chi la vëdd a na preuva stupor
e a dësmentia ’l cel niss lacrimos.
L’istess l’é për mi,
quand ch’i guardo j’euj fiss misterios
ëd Calì,
euj ëd gat son n’ancant:
doe fior ëd calicant.
da «Rime care rime dosse...» - Piemonte in Bancarella 1979