Gionin Magnani/It j’ere nen sol

It j’ere nen sol[modifiché]

It j’ere nen sol quand’an sël frèid dla pera
Tò cheur a gëmmia pian l’ultim frisson:
dobià e an pior ant l’ultima preghiera,
j’amis pì s-cet a ciosioné ‘n perdon.

Përdon për coj omnèt che ‘nt la mnisera
dle fausserìe, dl’angann ë dël ghignon,
a l’han sercà ‘d sotré Toa vos sincera
che an tut ël mond a l’ha otnù ‘l blason.

Nò. It l’has mai avù n’ombra ‘d boneur,
nen n’agiut o ‘l consens për Tò travaj
dai borenfi savant ëd nòstr Piemont

e se cheivira a l’è vnù dur Tò cheur
ant le bataje ‘n sij libèr e ij giornaj,
adess la Glòria at baserà la front.

Gioanin Magnani
Assion piemontèisa 10, 1996