Gioann Morél/Dumìnica 'd mars

Dumìnica ‘d mars

La colin-a, setà an sij cop dle ca,
së stend al sol, coma na sgnora grassa,
Mòto, tranvaj, paròle ‘d gent che a passa.

Dumìnica. Podèj ess-te davzin.
Le cobie a st’ora a van, le man an man,
rijand ant j’euj. Pì tard, ai prim basin,
së strenzeran le fijëtte ai sò galan.

Am piaserìa con ti andemne adasi,
al sol già càud ëd mars, longh un senté
che tra j’erbo patan së slonga pasi.
‘Dcò noi për man, giojos, sensa parlé.

Dime: vàire basin soma già dasse?
Basete s-ciass, da fete squasi mal
ancheuj vorrìa. Rigand ël cel, ëd basse
ratavolòire cioche a fan ël bal.

Ij desideri a son gòle ‘d savon,
stisse ‘d color che ‘l cheur, ant l’aria fërma,
a sofia con la cana dël magon.
Serp bleuva, un fil ëd fum, fra ij cop së stërma.