Gianni Davico/Roberto Vecchioni, La gallina Maddalena

Artorn

---

Roberto Vecchioni, La gallina Maddalena

A l’é mnùita con la lun-a rossa,
a l’é mnùita con la lun-a pien-a,
da le sënner ëd Gramsci
democràtica e seren-a.

A mangia, a mangia për la stra
a l’é chërdusse faraon-a,
e a l’é nopà stàita mach
la galin-a Maddalena.

A j’era na galin-a veja,
ma a smijava sempe neuva,
e a l’é angrassà për quarant’agn
sensa mai fé j’euv.

Ma un bel di a l’é mnùit ël di
ëd torné a dé tut andaré:
a l’é restaje Maddalena
sensa piume an sël daré.

E as dëspera
matin e sèira:
«Papà a robava
ma mi i son brava!»

Tuta colpa dij pito,
dle ochëtte e dij polast,
se da grand ij mé polin
a mniran nen osej.

Maddalena dle lamente,
che a sta lì, che a speta e a spera,
Maddalena sensa dent,
vitimista ëd cariera.

Maddalena dij padron
che a van bin tuti quant:
a jë stan tuti an sij cojon,
però a manda j’àutri anans.

A cambia drapò
e as dëspera,
a lo cambia torna
e a dura n’ora…

Maddalena, Maddalé
Maddalena dij miràcoj
it paghe un e it na veule tre
Maddalena, Maddalé.

Maddalena, Maddalé
Maddalena dij colpevoj
tuti quant foravia ‘d ti
Maddalena, Maddalé.

A cambia drapò
e as dëspera,
a lo cambia torna
e a dura n’ora…

[còro] Chi a sàuta nen a l’é na galin-a Maddalena;
figuromse se am na va bin un-a.
Chi a sàuta nen a l’é na galin-a Maddalena;
mi i më sbat da la sèira a la matin.
Chi a sàuta nen a l’é na galin-a Maddalena;
im freghe përchè ch’i son na galin-a.
Chi a sàuta nen a l’é na galin-a Maddalena;
i son un polast ma i son pa fòla.
Cost amor për ël gal am consuma;
tuta colpa dla gent che a sta a Roma.
Chi a sàuta nen a l’é na galin-a Maddalena;
mi i më sbat da la sèira a la matin.
Chi a sàuta nen a l’é na galin-a Maddalena;
im freghe përchè ch’i son tròp brava.
Chi a sàuta nen a l’é na galin-a Maddalena;
i son un polast ma i son pa fòla.

[parlà] Sì as fan tuti ij sò spòrch còmod:
mi i ston mach për mé cont.
Al sò pòst i sarìa fame sente:
mi, le ròbe, i-i mand pa a dì…
Mi, le ròbe, i-i fas nen daré dle spale:
i son brava, e tuti quant as na profito.
I vad fòra da ca për sërché mi midema:
se am treuva quaidun àutr deme un crij.
A l’é pa vèra ch’i l’abia mai tòrt:
a son j’àutri ch’a l’han mai rason.

E a l’ha nen pan
e a l’ha nen vin,
e a ciapa ‘l can
e ‘l paisan.

Maddalena, Maddalé,
Maddalena dj’acròbata:
prima a j’era e peui a-i é nen,
Maddalena, Maddalé,

Maddalena, Maddalé,
Maddalena dij tò còmod:
a basta che a vada bin a ti,
Maddalena, Maddalé.

Maddalena, Maddalé,
Maddalena dij pronòstich:
‘Mi i l’avìa dilo che…’
Maddalena, Maddalé.

Maddalena, Maddalé,
Maddalena dij colpevoj:
tuti quant fòravia ‘d ti,
Maddalena, Maddalé.