Gianfranco Baron/Che magon

Che magon

Ël vieul ch'a rampigna sù vers Lazzarà
a passa 'n tle ciaborne quatà d'erbasse
en doa 'l silensi e 'l temp a l'é fërmasse
për cole cà frèide e veuide dle borgià.

Saro j'euj e mës-mia 'd vëdde l' sguard
ëd na noneta con la cufiëtta posà sla testa
con ij sòco ai pè, che lì davzin la fnestra
at sorija contenta d'encrosiè 'l tò sguard.

E mi en fermavo volentè a parleje
squasi për scuseme 'd col' intrusion
fàita 'd silensi, 'd pas, e d'orassion
sperdù lassù, tra le vache e le feje.

Ora j'arcòrd trist a l'han le sue rason,
im treuvo a spassëgiè con ël magon