Gianfranco Baron/Artrovè la serenità

Artrovè la serenità

A son posase 'd nivole nèire dzura a tì
ora 'l cel a l'é scur, e tut at fà spavent
a të smìa che 'n grop at ferma 'l tò avnì
na tempesta 'n drinta a un cheur content.

A l'é inutil piorèsse adoss sle nòstre cros
j é la speransa ch'at dà cola forsa a vive
en tël mond it troveras en cheur pietos
che coma ti a l'ha na gran veuja d'arvive.

E alora a venta pa avej paura dël passà
përchè se no, it peule restene përzonè,
ëdcò quand a të smìa 'n seugn sbaglià
ma at serv a pavaire vardesse andarè.

Peui, chità la tempesta, ij pior, e la pen-a
mentre 'l cel a pòch a pòch a s'anseren-a.