Giampiero Cavarero/Otogn

Otogn

Oteugn,come un pior…
Lèrme a son ij ross pomin dij busson
E lèrme le ùmide feuje ch’a rubato ant ël pra
Lassand patanù ij ram dle piante dëspojà…
Anche la nébia a smija un pior ch’a s’ëspatàra sla sità
e peui as perd e a va a nìé ant ij camp lavorà….

E pior schërzinant a l’è la canson ëd j’oslòt
che ansima ij fij as preparo a partì për orisont sconossù…..

E trist come un lament a l’è ‘l pipité dij passaròt an sij cuverc
che tra tegole e cop rot,ant l’ambrun-a seiran-a
che oramai a va a meuire an bras a la neuit,
a gonfio le piume stërmand le testolin-e sota l’ala……

Oteugn,drinta tò cel d’azur brusatà

I treuvo anche le lèrme dësmentià dël mè passà….!!!!

[Libera traduzione di una poesia di Fiorenzo Curti di Mondovì]