| “
|
Ant ij canton dij'autar, le man unìe
divotament a récito 'l rosari
d'figure piegà an doi, già 'n pòch rupìe,
anluminà dë sbies dai lampadari.
L'han tute 'd moviment ritardatari,
j'istesse facie smòrte e 'n pòch patìe;
as saluto tra 'd lor, sërcand un rije
mincionador, e as guardo a l'incontrari.
A smija ch'a stërmo con na certa cura
ël mal d' sentisse, a tut moment ch'a-i passa,
pì sensa miola e l'anima pì scura.
E a seurto, un-a dòp l'autra, dë scondion:
squasi ch'a-i fussa, ant l'aria greva e bassa,
cheidun ch'a-i pija an bala për jë spron.
|
”
|
